Κάθε έργο τέχνης είναι ένα αδιάπρακτο έγκλημα.
Η τέχνη είναι μαγεία απελευθερωμένη από το ψέμα πως είναι αλήθεια.
Η τέχνη σέβεται τις μάζες με το να στέκεται απέναντί τους, για αυτό που είναι, παρά να συμμορφώνεται μαζί τους, στην υποβαθμισμένη τους κατάσταση.
Υπάρχει κάτι το ενοχλητικό στον ... τρόπο με τον οποίο, ... μετατρέποντας τους πόνους σε εικόνες, παρόλο που είναι σκληρές και ασυμβίβαστες, ... πληγώνουν την ντροπή που νιώθουμε για την παρουσιά των θυμάτων. Γιατί αυτά τα θύματα χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν κάτι, έργα τέχνης, που πετιούνται στην κατανάλωση από τον κόσμο που τα προκάλεσε.
Ένα επιτυχημένο έργο τέχνης δεν είναι αυτό που επιλύει (τις) αντικειμενικές αντιφάσεις σε μια ψεύτικη αρμονία, αλλά εκείνο, το οποίο εκφράζει την ιδέα τής αρμονίας με αρνητικό τρόπο, ενσωματώνοντας τις αντιφάσεις, καθαρές και ασυμβίβαστες, στην εσώτατη δομή του.
Το καθήκον τής τέχνης σήμερα είναι να φέρει χάος στην τάξη. Η καλλιτεχνική παραγωγικότητα είναι η ικανότητα να είσαι εκούσια ακούσιος
Τα δεινά έχουν τόσο δικαίωμα να εκφραστούν όσο έχει ένας μάρτυρας να κραυγάζει. Έτσι λοιπόν ήτανε μάλλον λάθος να λέμε πως μετά το Άουσβιτς η ποίηση είναι αδύνατη.
Η τέχνη επιτρέπεται να επιβιώσει μόνο εάν παραιτηθεί από το δικαίωμα να είναι διαφορετική και ενσωματωθεί στο παντοδύναμο βασίλειο του βλάστημου.
Οτιδήποτε έχει ονομαστεί παραδοσιακή τέχνη αντανακλούσε πάντοτε την εξουσία.
Ο θάνατος επιβάλλεται μόνο στα πλάσματα, όχι στις δημιουργίες τους, κι έτσι πάντοτε στην τέχνη εμφανιζότανε σε σπασμένη μορφή: ως αλληγορία.
Η τέχνη ως σύνολο είναι ένας γρίφος. Ένας άλλος τρόπος να το διατυπώσουμε αυτό είναι λέγοντας πως η τέχνη εκφράζει κάτι ενώ ταυτόχρονα το κρύβει.
Σε πλήρη αντίθεση με την παραδοσιακή τέχνη, η μοντέρνα τέχνη δεν κρύβει το γεγονός ότι πρόκειται για κάτι φτιαχτό και παραγμένο: αντιθέτως, υπογραμμίζει το γεγονός.
Ο Kitsch παρωδεί την κάθαρση… Είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να σχεδιάσει τα όρια αφηρημένα μεταξύ της αισθητικής μυθοπλασίας και της συναισθηματικής λεηλασίας του Kitsch.
Δεν είναι αρμοδιότητα τής τέχνης να αναδεικνύει εναλλακτικές επιλογές, αλλά να αντιστέκεται μονάχα με τη μορφή της στην πορεία τού κόσμου, που προς το παρόν σημαδεύει με πιστόλι τα κεφάλια των ανθρώπων.
Η δύναμη των έργων τέχνης συνεχίζεται, κατόπιν, να τρέφεται κρυφά από τη μίμηση... Kitsch
Το σκοτείνιασμα τού κόσμου καθιστά ορθολογικό το παράλογο στην τέχνη.
Οι μορφές τής τέχνης αντανακλούνε την ανθρώπινη ιστορία πιο αξιόπιστα από τα ίδια τα ντοκουμέντα.
Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη έχει καταντήσει προβληματικό˙ η εσωτερική της ζωή, η σχέση της με την κοινωνία, ακόμα και το δικαίωμά της να υπάρχει.
Η jazz είναι η ψεύτικη ρευστοποίηση τής τέχνης – αντί να γίνει πραγματικότητα η ουτοπία χάνεται απ’ την εικόνα.
Το έργο τέχνης έχει ακόμα κάτι κοινό με τη μαγεία: θέτει τη δική του, κεκλισμένη περιοχή, η οποία αποσύρεται από το πλαίσιο της βέβηλης ύπαρξης και στην οποία ισχύουν ειδικοί νόμοι.
Η τέχνη είναι η κοινωνική αντίθεση της κοινωνίας, δεν συνάγεται άμεσα απ’ αυτήν.
-----------------------------------------
Every work of art is an uncommitted crime.
Art is magic delivered from the lie of being truth.
Art respects the masses, by standing up to them for what they could be, rather than conforming to them in their degraded state.
There is something embarrassing in... the way in which, ... turning suffering into images, harsh and uncompromising though they are, ... wounds the shame we feel in the presence of the victims. For these victims are used to create something, works of art, that are thrown to the consumption of a world which destroyed them.
A successful work of art is not one which resolves objective contradictions in a spurious harmony, but one which expresses the idea of harmony negatively by embodying the contradictions, pure and uncompromised, in its innermost structure.
The task of art today is to bring chaos into order. Artistic productivity is the capacity for being voluntarily involuntary.
Suffering has as much right to be expressed as a martyr has to cry out. So it may have been false to say that writing poetry after Auschwitz is impossible.
Art is permitted to survive only if it renounces the right to be different and integrates itself into the omnipotent realm of the profane.
Everything that has ever been called folk art has always reflected domination.
Death is imposed only on creatures, not their creations, and has therefore always appeared in art in a broken form: as allegory.
Art as a whole is a riddle. Another way of putting this is to say that art expresses something while at the same time hiding it.
In sharp contrasts to traditional art, modern art does not hide the fact that it is something made and produced: on the contrary, it underscores the fact.
Kitsch parodies catharsis...It is in vain to try to draw the boundaries abstractly between aesthetic fiction and kitsch's emotional plunder. It is a poison admixed to all art; excising it is today one of art's despairing efforts.
It is not the office of art to spotlight alternatives, but to resist by its form alone the course of the world, which permanently puts a pistol to men's heads.
The power of works of art still continues to be secretly nourished by imitation... kitsch
The darkening of the world makes the irrationality of art rational: radically darkened art.
The forms of art reflect the history of man more truthfully than do documents themselves.
Everything about art has become problematic; its inner life, its relation to society, even its right to exist.
Jazz is the false liquidation of art - instead of utopia becoming reality it disappears from the picture.
The work of art still has something in common with enchantment: it posits its own, self-enclosed area, which is withdrawn from the context of profane existence, and in which special laws apply.
Art is the social antithesis of society, not directly deducible from it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου