18 Ιανουαρίου 2023

Matsuo Basho's Death Poem


Matsuo Basho's Death Poem

旅に病んで 夢は枯野を かけ廻る

Ακολουθούνε τρεις αποδόσεις στα αγγλικά (με τις αντίστοιχες πηγές):

sick on my journey
only my dreams wander     
these desolate moors


Sick on my journey
my dreams will wander
this desolate field


falling sick on a journey 
my dream goes wandering 
over a field of dried grass


Το περίφημο αυτό χαϊκού τού Basho, το έγραψε/απεύθυνε προς εξήντα (60) μαθητές του, από το νεκροκρέβατό του (όπου είχε πέσει λόγω προβλημάτων υγείας με το στομάχι του), τέσσερις μέρες πριν πεθάνει, στην πόλη Osaka, στην ηλικία των 50 ετών, το Νοέμβρη τού 1694.

Με συγκερασμό των τριών ανωτέρω αποδόσεων, μια απόδοση στα ελληνικά (χωρίς απαίτηση τήρησης τού μέτρου τού χαϊκού) θα μπορούσε να είναι:

άρρωστος έπεσα στο ταξίδι μου*
τα όνειρά μου (θα) περιπλανιούνται
στους ερημωμένους αγρούς

* Το προτίμησα από το «αρρώστησα στο ταξίδι μου», ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα  ότι η ασθένεια που του έτυχε τον οδήγησε στο κρεββάτι.

Μια απόδοση, τηρώντας το μέτρο των 17 συλλαβών, με τους περιορισμούς που συνεπάγεται, είναι:

Στο ταξίδι μου
Νοσώ. Τα όνειρά μου
Στους έρμους αγρούς.


ΥΓ. Ο ιστολόγος δεν διεκδικεί δάφνες μεταφραστή. Αλίμονο! Επίσης συνειδητά απέχει από το χώρο των social media: τον χώρο των «ουάου!» ή «τι είπες τώρα!» ή «μου έφτιαξες τη μέρα», το χώρο τής συλλογής like κλπ ανούσιων λεκτικών πυροτεχνημάτων. Ο ιστολόγος δεν ενδιαφέρεται για τα νούμερα γενικά. Ο λόγος που τα αναφέρω αυτά είναι γιατί το κίνητρο τού παρόντος, μιας ταπεινής προσέγγισης / απόδοσης (από αγγλικές προσεγγίσεις / αποδόσεις), με τα μείον της, του υπέροχου αυτού ποιήματος τού Basho, ήταν μια μετάφραση του, στο fb, την οποία μού έδειξε μια φίλη, υποτίθεται από τα γιαπωνέζικα: Ένα κακόηχο, κάκιστο όπως και τα δεις (είτε ως μετάφραση είτε ως ανεξάρτητο), τρίστιχο, κάτω από το οποίο έλειωναν έκθαμβοι οι αναγνώστες…

2 σχόλια:

Βερμπάσκο Άκαυλο είπε...

"Αυτός ο πόνος
Με έριξε κλινήρη
Στο ταξίδι μου

Τα όνειρά μου πετούν
Στα έρημα χωράφια"

Γιώργο μου, καλησπέρα. Μια πρότασή μου. Ένα τάνκα.

Γιώργος Πρίμπας είπε...

Άννα μου καλησπέρα. Ωραίο! Θα το αναρτήσω και ξεχωριστά!
Σε ευχαριστώ. Χαιρετίσματα στην Ακράτα και στους δικούς σου!