Συμβουλή για ένα ταξίδι
Τα τύμπανα σιγοβροντούν για πόλεμο και πρέπει γρήγορα
Να βρούμε τη χώρα που όπως λένε η χαρά βλασταίνει
Σα λουλούδι ανάμεσα στα βράχια, για να κερδίσουμε
Της ειρήνης µας το μυθικό χρυσό βουνό.
Ω φίλοι µου, είμαστε πάρα πολύ νέοι για εξερευνητές.
Και µήτε πείρα έχουμε μηδέ πυξίδα,
Μήτε τη σιδερένια εκείνη σιγουριά που τους γονιούς µας
Έστελνε ίσαμε της επιτυχίας τους το Βορρά.
Γι’ αυτὸ μην παίρνετε ξερές τροφές, τα σπίτια σας μην τα θυμάστε
Μόνο οι τυφλοί και οι πείσμονες ελπίζουν να διαβούν
Αυτήν την ερημιά. Οι συνετοί αφήνουνε τα κόκκαλά τους
Σε άγονα ανεμικά λιβάδια απελπισίας.
Πίσω σας να μη βλέπετε ποτέ, ούτε πολύ μπροστά μην ψάχνετε
Για το κατάλευκο Έβερεστ που λαχταράτε· τα τρόχαλα
Γλιστρούν κάτω απ’ τα πόδια σας και δε θα φτάσετε ποτέ
Τις εύθραυστες κορφές που µόνο νέφια τις πατούν.
Άλλοι έχουν έρθει πριν από σας. Σαν τους αντικατοπτρισμούς
Ζουν οι αθάνατοι κι οι παγωμένες όψεις τους θάρρος
Θε να σας δίνουν ν᾿ αδιαφορείτε για το σαρκασμό
Της γεντιανής ως και του χαλικιού που το 'φαγαν οι πάγοι.
Οι πίπιζες κραυγάζουν θάνατο κι οι σουβλεροί άνεμοι καλούν.
Στο βράχο, μέτωπο· τραβάτε, προχωρείτε, φίλοι µου,
Στης µάχης τις κακοτοπιές, μες στο προπέτασμα καπνού.
Του μέλλοντος, και κάθε φόβο σας αφήστε.
Τραβάτε, φίλοι µου, προφήτης δεν είναι το κοράκι·
Συντρίψτε την οργή του σύννεφου με τις ανέκφραστες μορφές σας.
Θα βρείτε, ίσως, τ΄ όνειρο κάτω απ’ το λόφο –
Όμως ποτέ τη Χαναάν, ούτε άλλο χρυσό βουνό κανένα.
Ποιητής πολέμου
Εγώ είμαι αυτός που αναζητώντας την ειρήνη βρήκα
Τα μάτια µου στο συρματόπλεγμα.
Εγώ είμαι αυτός που ψηλαφώντας λέξεις βρήκα
Στην παλάμη µου ένα βέλος.
Εγώ είμαι ο χτίστης που οι στέρεοι τοίχοι του
Ζώνουν μια γη ολισθηρή.
Σαν αρρωστήσω ἢ σαν τρελαθώ
Μη με πειράζετε και μη μ’ αλυσοδέστε:
Σαν θα πλησιάζω τον άνεμο
Μη με ρίχνετε χάµω:
Μόλο που η όψη µου είναι ένα βιβλίο καμένο
Και μια κουρσεµένη πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου