ΑΒΡΗ είν’ η όμορφη, όπως αν μουσική και ξύλο,
μετάξι, αχάτης, στάρι, ροδακινιά όλο φέγγος
είχανε τ’ άγαλμα το φευγαλέο σμιλέψει.
Με το κύμα κοντράρει τη δροσιά της.
Βρέχει η θάλασσα πόδια γυαλιστά, αντιγραμμένα
στο σχήμα που ‘χει πρόσφατα δουλευτεί μες στην άμμο,
κι η γυναίκεια του ρόδου φωτιά της είναι τώρα
μια φουσκάλα που κύμα κι ήλιος την πολεμάνε.
Τίποτ’ άλλο απ’ τ’ αλάτι του ήλιου να μη σ’ αγγίξει!
Την άθιχτη άνοιξη μην καταστρέψ’ η αγάπη.
Όμορφη εσύ, αντανάκλαση τ’ ανεξίτηλου αφρού,
άσ’ τους γοφούς σου να επιβάλουν στο νερό
κάποιο καινούρια μέτρο κύκνου ή νούφαρου,
ν’ αρμενίσει στο αιώνιο κρύσταλλο τ’ άγαλμά σου.
(από τα 100 Ερωτικά Σονέτα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου