Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από την εύκολη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 5ης Νοέμβρη 2024, σε οικεία μέρη, στον Υμηττό, η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα πεζή από το πέταλο – φουρκέτα τού δρόμου που ανεβαίνει τον Υμηττό, περί τα 750 περίπου μ. προτού τη Μονή Αστερίου, προς το δασικό χωματόδρομο (σ.σ. ο οποίος μπροστά έχει μπάρα απαγόρευσης εισόδου των οχημάτων). Περί τα 600 μ. μετά, στο σημείο που ξεκινάνε τέσσερα μονοπάτια, συνέχισα σε αυτό (μέρος τού μονοπατιού τής διαδρομής «5») που ανεβαίνει στο διάσελο Εύζωνα – Κορακοβουνίου όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις τού ΟΤΕ.
Συνέχισα στο κοινό μονοπάτι των διαδρομών «8» και «10», δίπλα στις εγκαταστάσεις τού ΟΤΕ, μέχρι το σημείο που οι εν λόγω διαδρομές διαχωρίζονται.:
Από εκεί (σ.σ. στην επιστροφή κατέβηκα το μονοπάτι τής διαδρομής «8») συνέχισα βόρεια, στο μονοπάτι τής διαδρομής «10» προς την πρώτη, την πιο ψηλή, κορυφή τού Κορακοβουνίου.
Στην πρώτη εικόνα, κατωτέρω, ένα σημείο που έχει πρόχειρα διαμορφωθεί για αγνάντεμα, στη δεύτερη η πιο ψηλή κορυφή τού Κορακοβουνίου και στην τρίτη η υπέροχη θέα προς τα Μεσόγεια, ανατολικά, από το μπιβουάκ που βρίσκεται δίπλα στο μονοπάτι.
Η κορυφή Κορακοβουνίου με τον αρχαίο πύργο – οχυρό με φρυκτωρία και το λιθοσωρό από ορειβάτες. Στην τρίτη εικόνα, κατωτέρω, ο Εύζωνας – η μέρα είχε πολύ καλή ορατότητα:
Επιστρέφοντας στο σημείο που αναφέρθηκε νωρίτερα, κατέβηκα αρχικά το μονοπάτι τής διαδρομής «8» μέχρι που ξεκινάει ένα μονοπάτι (σηματοδοτημένο με μικρά κόκκινα πλαστικά πάνω σε λεπτά σύρματα στερεωμένα στο έδαφος) αριστερά, προς τα νοτιοδυτικά, το οποίο βγαίνει στο χωματόδρομο που φτάνει στο σημείο από το οποίο ξεκίνησα.
Στην πρώτη εικόνα, κατωτέρω, μια αναβαθμίδα από ξερολιθιά που στήριζε παλιό πέρασμα, στην τρίτη ένα πρόχειρο μπιβουάκ, στην τέταρτη το σημείο που το μονοπάτι συνεχίζει ως χωματόδρομος.
Για την κατωτέρω, όπως και για την πρώτη τού παρόντος, με το δάκρυ ρετσινιού, δεν ξέρω αν θα επαρκούσαν οι λέξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου