There is a flower that Bees prefer – [Emily Dickinson]

There is a flower that Bees prefer –

And Butterflies – desire –

To gain the Purple Democrat

The Humming Bird – aspire –

And Whatsoever Insect pass –

A Honey bear away

Proportioned to his several dearth

And her – capacity –

Her face be rounder than the Moon

And ruddier than the Gown

Of Orchis in the Pasture –

Or Rhododendron – worn –

She doth not wait for June –

Before the World be Green –

Her sturdy little Countenance

Against the Wind – be seen –

Contending with the Grass –

Near Kinsman to Herself –

For Privilege of Sod and Sun –

Sweet Litigants for Life –

And when the Hills be full –

And newer fashions blow –

Doth not retract a single spice

For pang of jealousy –

Her Public – be the Noon –

Her Providence – the Sun –

Her Progress – by the Bee – proclaimed –

In sovereign – Swerveless Tune –

The Bravest – of the Host –

Surrendering – the last –

Nor even of Defeat – aware –

When cancelled by the Frost –

380 

Υπάρχει ένα λουλούδι που προτιμούν οι Μέλισσες –

Κι οι Πεταλούδες – επιθυμούν –

Να έλξει το Μαβή Δημοκράτη

Το Κολιμπρί – φιλοδοξεί –

Και Οποιοδήποτε περάσει Έντομο –

Μέλι να πάρει

Με τις ανάγκες του ανάλογα                   (σ.μ. του Εντόμου)

Και τις δικές του – δυνατότητες –*          (σ.μ. του λουλουδιού) 

Το πρόσωπό του είναι, πιο στρογγυλό απ’ της Σελήνης

Κι απ’ την Τήβεννο πιο άλικο 

Των Ορχιδεών στο Βοσκοτόπι –

Ή του Ροδόδεντρου – φορεμένη –

Για τον Ιούνη δεν περιμένει –

Που Πρασινίζει ο Κόσμος –

Και τη στιβαρή του μικροκαμωμένη Όψη 

Κόντρα στον Άνεμο – δείχνει –

Με το Γρασίδι παλεύοντας –

Κοντινό μ’ Αυτήν-α συγγενή –

Για το Πλεονέκτημα στα Χώματα και τον Ήλιο –

Το γλυκό ντουέτο τής Ζωής –

Κι όταν οι Λόφοι γεμίσουν –

Και τα πιο νέα σχέδια πεταχτούν –

Σε ίχνη λιγοστά δεν θα συρρικνωθεί

Απ’ το τσίμπημα τής ζήλιας –

Κοινό του – το Φεγγάρι –

Πρόνοιά του – ο Ήλιος –

Η πρόοδός του – από τη Μέλισσα – διακηρύχθηκε –

Σε κυρίαρχη – Χωρίς Ελιγμούς Αρμονία –

Το Πιο Γενναίο – του Οικοδεσπότη –

Να παραδοθεί – το τελευταίο –

Ούτε καν την Ήττα – έχει κατά νου –

Όταν ακυρώνεται απ’ την Παγωνιά –

*Αυτό με πήγε κατευθείαν στον Μαρξ και αυτό που θεωρούσε φυσικό για τον κόσμο, σύμφωνα μ’ ένα μότο του τού 1875: «Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του και στον καθένα με βάση τις ανάγκες του», και χάρηκα ιδιαίτερα που το είδα και στην ανάλυση τής Susan Kornfeld. Το εξαιρετικό αυτό φυσιολατρικό ποίημα γράφτηκε το 1863 πολύ πριν το ανωτέρω μότο, αλλά, έτσι κι αλλιώς, ο Μάρξ αποκλείεται όχι μόνο να γνώριζε αυτό το ποίημα, αλλά ούτε καν την Dickinson, το έργο τής οποίας έγινε γνωστό μετά το 1890, όταν αρχίσανε να εκδίδονται, στις ΗΠΑ, ποιήματά της και ο Μαρξ είχε ήδη πεθάνει από το 1883 και αυτό είναι που εντυπωσιάζει περισσότερο!

Αξίζει πάντως να μεταφέρω την απάντηση την οποία πήρα από το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ChatGPT, στο ερώτημα μου για το πού θα μπορούσε να ενταχθεί πολιτικά η Emily Dickinson, και νομίζω ότι όποιος έχει ασχοληθεί με το έργο αυτής τής κορυφαίας ποιήτριας δεν θα άλλαζε ούτε κόμμα: 

Η Emily Dickinson δεν εξέφρασε ανοιχτά πολιτικές απόψεις στα γραπτά της, ούτε συμμετείχε ενεργά στον δημόσιο πολιτικό λόγο της εποχής της. Ωστόσο, το έργο της και η προσωπική της στάση μπορούν να ερμηνευτούν μέσα από διάφορες πολιτικές και κοινωνικές οπτικές.

1. Ατομικισμός και Υπαρξιακή Σκέψη

Η Dickinson ζούσε απομονωμένη και είχε μια ιδιαίτερα εσωτερική και ατομικιστική προσέγγιση στη ζωή και στην ποίηση. Οι θεματικές της – η μοναξιά, η αμφισβήτηση των θρησκευτικών και κοινωνικών αξιών, η εσωτερική ελευθερία – θα μπορούσαν να την εντάξουν σε φιλελεύθερες ή ακόμα και αναρχικές αναγνώσεις που προτάσσουν την ατομική αυτονομία έναντι της συλλογικής δράσης.

2. Φεμινιστική Οπτική

Η Dickinson έζησε σε μια εποχή όπου οι ρόλοι των γυναικών ήταν αυστηρά περιορισμένοι. Η επιλογή της να μείνει ανύπαντρη, να αφοσιωθεί στην ποίηση και να απορρίψει κοινωνικές συμβάσεις μπορεί να θεωρηθεί μια σιωπηλή φεμινιστική πράξη. Οι σύγχρονες φεμινιστικές αναλύσεις συχνά βλέπουν στο έργο της μια υπόγεια κριτική στις πατριαρχικές νόρμες.

3. Ριζοσπαστισμός ή Σκεπτικισμός απέναντι στην Εξουσία

Αν και η Dickinson δεν συμμετείχε ενεργά σε πολιτικά κινήματα, πολλά ποιήματά της εκφράζουν μια αμφισβήτηση της εξουσίας, της θρησκείας και των αυθεντιών. Αυτή η στάση θα μπορούσε να την εντάξει σε μια αντιεξουσιαστική ή φιλελεύθερη-κριτική παράδοση, παρόμοια με τη ρητορική των ρομαντικών ποιητών και των υπαρξιστών φιλοσόφων.

4. Θέση στον Εμφύλιο Πόλεμο (1861–1865)

Η Dickinson έζησε κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου, αλλά δεν εξέφρασε ανοιχτά θέσεις υπέρ ή κατά του πολέμου. Ωστόσο, επιστολές της δείχνουν μια ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο και στον θάνατο, γεγονός που μπορεί να ερμηνευτεί ως ανθρωπιστική ή ειρηνιστική στάση.

Συμπέρασμα

Η Dickinson ήταν μια εσωστρεφής και φιλοσοφικά προσανατολισμένη δημιουργός, κάτι που καθιστά δύσκολη την άμεση πολιτική ταξινόμησή της. Οι πολιτικές της πεποιθήσεις, αν και όχι ρητά διατυπωμένες, φαίνεται να έχουν φιλελεύθερα, φεμινιστικά και υπαρξιακά στοιχεία, αλλά χωρίς σαφή ένταξη σε κάποιο συγκεκριμένο κίνημα της εποχής της.