Η κορυφή τού λόφου «Κυλλού Πήρα» ή «Κυραλένη»* είναι μια, από τις πολλές πάντως, περιοχές στον Υμηττό που, καιρού επιτρέποντος, προσφέρουν ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα είτε όταν ο ήλιος δύει, κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο, πίσω από τη Σαλαμίνα και τον Σαρωνικό κόλπο είτε, όπως στο παρόν, κοντά στο θερινό ηλιοστάσιο, βορειότερα από το όρος Κιθαιρώνας.
Το απόγευμα προς βράδυ τής 24ης Ιούνη 2025, ακολούθησα τη διαδρομή, που έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
…με σκοπό να βρεθώ, λίγο πριν το λιόγερμα, στην υπόψη κορυφή με το πυροφυλάκιο πάνω στο γερμανικό πολυβολείο, εποχής Β’ΠΠ, και το παρακείμενο τολ.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή, με έμφαση στο λιόγερμα:
Στην επόμενη ο Πύργος Ανθούσας Υμηττού**:
---
Οι επόμενες από τη θέση που βρίσκεται κολονάκι ΓΥΣ, λίγα μέτρα από τη θέση «Θέα»:
Οι επόμενες από το εν λόγω πυροφυλάκιο:
*Σύμφωνα με τον Γεώργιο Δ. Λαμπάκη (1854-1914) στη θέση τής σημερινής Μονής Καισαριανής, στα αρχαία χρόνια, υπήρχε ναός προς τιμήν τής θεάς Αφροδίτης και η πηγή δίπλα στο μοναστήρι, η οποία λεγότανε «Κυλλού Πήρα» ή «Κυλλουπήρα» (σ.σ. από παραφθορά τού εν λόγω ονόματος προέρχεται το τοπωνύμιο της παραπλήσιας περιοχής «Καλοπούλα»). Η υπόψη πηγή θεωρούνταν, στα αρχαία χρόνια, ιερή και θαυματουργή και το νερό της βοηθούσε στην τεκνοποίηση.
Το όνομα «Κυλλού» σχετίζεται με τη μορφολογία τού εδάφους, από το αρχαίο κυλλός: χωλός, κουλός, παραμορφωμένος ή στρεβλός.
Το όνομα «πήρα» είναι αρχαίο και σημαίνει (ιωνικός τύπος «πήρη»): δισάκι, γυλιός, σακίδιο, σακούλι, πορτοφόλι.
Σε κάποιες ιστοσελίδες αναφέρεται, εσφαλμένα νομίζω, ότι η λέξη «πήρα» παραπέμπει στη λέξη «πηγή», αλλά αυτό δεν τεκμηριώνεται. Επίσης, μέχρι πρόσφατα είχα τη λανθασμένη εντύπωση ότι το τοπωνύμιο ήτανε «Κυλλού Πηρά», από το αρχαίο επίθετο: ο πηρός – η πηρά – το πηρόν, που σημαίνει σωματικά ή πνευματικά ανάπηρος-η-ο)]. Mε την ευκαιρία, γιατί νομίζω δεν έχει γίνει αναφορά στο παρόν ιστολόγιο, να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με το Νίκο Νέζη, η ονομασία Υμηττός προέρχεται από την προελληνική (πελασγική) ρίζα "Ουμάιτ-" ή "Υμητ-", που σημαίνει σκληρός, τραχύς ή βραχώδης τόπος. Τέλος, άλλες ερμηνείες συνδέουνε το όνομα Υμηττός με σταδιακή παραφθορά τής αρχαίας λέξης «ζύγις» ή «θύμος»: το θυμάρι.
**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου