03 Μαρτίου 2012

Τρία ανέκδοτα ποιήματα του Γιώργου Βέη



Πάντα μαζί

Δεν μπόρεσα πάλι να την διακρίνω
όσο κι αν προσπάθησα δεν είδα τίποτε
κρυβόταν συνεχώς η κειμενοβουνοπλαγιά
ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων και τις κουρτίνες της βροχής

την άκουγα καθαρά όμως
όπως ακριβώς οι πρώτοι άνθρωποι του κόσμου
μου την διάβαζε από την αρχή ως το τέλος
με την ίδια πάντα άνεση
ο σπίνος.



Το τικ του Ροβεσπιέρου

είναι το σημάδι της υποταγής ή της υπεροχής
ιδίως όταν βλέπει ξαφνικά να έρχεται προς το μέρος του
εκείνη η αλάνθαστη λέξη στιλέτο
να καρφωθεί με δύναμη στην καρδιά του
τότε φέρνει το δεξί χέρι του στο στήθος
ως να υποκλίνεται στον Αχέροντα των μυστικών του
                         

                                   
Αμφιβολίες μοναχού στην Καμπότζη

κρέμεται από μια τρίχα
από ένα τίποτε του πεπρωμένου
η ρίζα της αμφιβολίας
έτοιμη να πέσει κάτω στο χώμα
εύχεται να τη φυσήξει δυνατά
να την σηκώσει ψηλά ο αέρας
μέσα στο όραμα του δειλινού
να μην δοκιμάσει ξανά
τον βραχνά των χρωμάτων
τη δύναμη των αριθμών

Δεν υπάρχουν σχόλια: