Sonneto
Μια ζευγαριά αν είχα γη, σε πλαγί ή σε λαγκάδι
και μια σταλαματιά νερό ανάβρυσ' ή πηγάδι
ένα δεντρό θα φύτευα, λεύκη, ελιά ή ετιά
και μια καλύβα θάχτιζα με πέτρα ή καλαμιά.
Θάχε το δέντρο μια φωλιά, απ' άχερο ή χνούδι
και σπίνος μέσα ή κότσυφας γλυκά θα μου ετραγούδει.
Θάχε η καλύβα μου κουνιά, ψάθα ή κρεβάτι
για ένα παιδί με καστανό, μαύρο ή γαλάζιο μάτι.
Μια ζευγαριά με φτάνει γη˙ και για να την μετρήσω,
εμπρός στον ήλιο της αυγής την ώρα όπου βγαίνει
το πιο όμορφο παιδί της γης ολόρθο θε να στήσω.
"Όσο μακριάν ο ίσκιος σου στη λαγκαδιά πηγαίνει
τόσο ας βαστούν τα σύνορα και τα δικά μου μέρη.
Γιατί όνειρο είναι το καλό, που δεν το φτάνει χέρι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου