Ξενοφώντας Μακρόπουλος - Όταν γυρίσεις…

Διαβάστε ή κατεβάστε εδώ το εικοστό πρώτο βιβλίο της σειράς "εν καινώ" των 24Γραμμάτων του Ξενοφώντα Μακρόπουλου με τίτλο: "Όταν γυρίσεις…"

Ανθρώπινο ωράριο της Άνοιξης
                                                         στη Λίζα

Και εγώ που δεν αμφέβαλλα ποτέ
μήτε για το εφικτό μήτε για το δίκαιο του αγώνα μας
αισθάνομαι τύψεις φοβερές
σαν άλλος στρατευμένος ποιητής που ξέμεινε μονάχος
σε χώρα που ο εμφύλιος τελείωσε και πάει...

Εγώ ήθελα απλά να σου ταιριάζω
ανθρώπινο ωράριο της άνοιξης
ή έστω να μου έμοιαζες εσύ
θλιμμένη ζωντανή μου επανάσταση

Μα αντί για αυτό φοβάμαι
πώς πάλι θα χαθώ στα ίδια αστικά τοπία που συχνάζω
προδότης θα σταθώ ανούσιας εξέγερσης
ενός Απρίλη ανοιξιάτικου,
που αρχίζει και τελειώνει στο κορμί σου

Και θα χω πάντα τις ντροπές
μιας κάποιας ουτοπίας που νοστάλγησα
και μιας τόσο εφικτής επανάστασης
που ήθελα ο βλάκας να ταιριάξει
στο ανθρώπινο ωράριο της άνοιξης

Βαβυλώνα

Τις πρώτες πρωινές ώρες
όταν πια βλέπεις καθαρά τη στάχτη γύρω σου
και όταν μαζεύονται σιγά σιγά οι επιζώντες μέσα απ’ τα ερείπια
καταλαβαίνεις…
Όταν πεθάνει και ο τελευταίος ηγέτης, ντόπιος και ξένος
θα πρέπει να σταθείς πλάι στα λεύτερα σκοτάδια που έμειναν στην Πόλη

Σε κάθε πόλη που πεθαίνει πρέπει να βρίσκεις μια πατρίδα
σε κάθε θάνατο να φτιάχνεις μια ζωή …
μπορεί η πόρτα των θεών να έκλεισε για πάντα
και κήπους κρεμαστούς να μην μπορείς να χτίσεις,
μα στο νέο ταξίδι είσαι ελεύθερος
είσαι ελεύθερος πια…

Τις επόμενες υποσχέσεις θα τις δώσεις εσύ



Υπόμνημα

Εγώ σε καταλαβαίνω...
Κι ούτε που συμφωνώ μαζί σου…
Καταλαβαίνω τα πάντα σε σένα
Το μολύβι που έχει σπάσει
Το όπλο που έχει σκουριάσει
Πάνω απ’ όλα
Το ξύλο που σάπισε…

Εγώ σε καταλαβαίνω
Και πάνω απ’ όλα
Θέλω και εσύ να καταλάβεις τον εαυτό σου
Ίσως έτσι
Κάποια στιγμή διαφωνήσεις…