Τέσσερις το πρωί.
Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα.
Η ώρα που γυρίζουμε από πλευρό σε πλευρό.
Η ώρα για τους μεσόκοπους.
Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών.
Η ώρα που μας απαρνιέται η γη.
Η ώρα που φυσάει από σβησμένα άστρα.
Η ώρα του «τι κι αν μετά από μας δεν μένει τίποτα».
Άδεια ώρα.
Άχαρη, στείρα.
Απ’ όλες τις ώρες η χειρότερη.
Κανένας δεν είναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί.
Κι αν τ' άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί
- ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. Κι ας γίνει πέντε η ώρα,
αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου