Η Πέννα γρατσουνάει
Η πέννα γρατσουνάει: τι κόλαση!
Είμαι καταδικασμένος να γρατσουνάω;
Γρήγορα τη βουτάω στο μελάνι
γράφω με ποταμούς μελάνι.
Πως κυλάει τώρα, τόσο πυκνό, τόσο πλατύ!
Πώς πετυχαίνει καθετί που δοκαμάζω!
Μόνο που δεν διαβάζεται η γραφή -
μα τι με νοιάζει; Και ποιος διαβάζει αυτά που γράφω;
Η Ευτυχία μου
Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω
έμαθα να βρίσκω.
Από τότε που ένας άνεμος μου εναντιώθηκε
ταξιδεύω με όλους τους άνεμους.
Vademecum – Vademetecum (*)
Σε γοητεύουν η τέχνη και η γλώσσα μου;
Έρχεσαι πίσω μου και με ακολουθείς;
Ακολούθησε πιστά τον εαυτό σου
και θ' ακολουθήσεις κι εμένα, σιγά-σιγά!
(*) «Έλα μαζί μου - Ακολούθησε τον εαυτό σου».
Επίσης: Vademecum ονομαζόταν στη Ρώμη το εγχειρίδιο, το βιβλίο
Ατρόμητος
Όπου κι αν βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά!
Εκεί κάτω είναι η πηγή!
Άσε τους σκοταδιστές να ωρύονται:
«Κάτω υπάρχει μονάχα η Κόλαση!».
Ηρακλειτισμός
Μονάχα η μάχη
γεννάει στη Γη την ευτυχία
και για να δημιουργηθεί η φιλία
χρειάζεται του μπαρουτιου η κάπνα!
Και οι φίλοι γίνονται σε τρεις μονάχα περιπτώσεις:
όταν είναι αδέρφια στη δυστυχία
όταν είναι ίσοι μπροστά στους εχθρούς
όταν είναι ελεύθεροι μπροστά στον θάνατο!
Ο Ρεαλιστής Ζωγράφος
«Η Φύση αληθινή κι ολόκληρη!». Αυτό είναι η Τέχνη.
Μα πότε ήταν η Φύση αποκρυσταλλωμένη σε εικόνες;
Άπειρο είναι ακόμη και το πιο μικρό του Κόσμου το κομμάτι!
Μα τούτος ζωγραφίζει πρώτα απ' όλα ό,τι του αρέσει.
Και τι του αρέσει; Αυτό που μπορεί να ζωγραφίσει.
Ο Ταξιδιώτης
«Δε υπάρχει πια μονοπάτι! Άβυσσος γύρω, νεκρική σιγή!».
Εσύ το θέλησες! Γιατί παράτησες το μονοπάτι;
Μείνε τώρα ψύχραιμος και διαυγής, ω ξένε
γιατί χάθηκες αν πιστέψεις στον κίνδυνο.
Σε έναν Εραστή του Φωτός
Αν δεν επιθυμείς να χάσεις τα μάτια και το λογικό σου
ακολούθησε τον ήλιο περπατώντας στη σκιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου