(πηγή φωτογραφίας: εδώ)
... αλλά είναι χαρμολύπη γιατί σκέφτεσαι τον Παύλο Φύσσα και μετά, πολύ μετά όμως, έρχεσαι και γιατί διαβάζεις την ίδια μέρα και τούτα για τις ‘διευκολύνσεις των ομαδικών απολύσεων’ και το μυαλό σου πάει αλλού: Λες να ήρθε η ώρα η συστημική ΧΑ να δώσει στο σύστημα την πνοή που χρειάζεται ενόψει, ίσως, των πιο δύσκολων αποφάσεων τους που επίκεινται;
Ίσως ο ποιο χαρούμενος απ’ όλους να είναι ο ‘χέρι-χέρι’.
Ο αντιφασιστικός και ο αντιμνημονιακός αγώνας είναι ένας και αυτός, διότι το (καπιταλιστικό = μνημονιακό) σύστημα γνωρίζει άριστα πως να "σκοτώνει" τους αναλώσιμους "στρατιώτες" του τη σωστή στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου