Η Κάκτος
Ένας ιστιοπλόος, υπάρχει, που ‘τανε μακριά
Σε μια δεκαετία όνειρα γεμάτη
Και σε μια σκούνα αυτός την παίρνει
Και σα βασίλισσα της φέρεται
Φέρνοντάς της χάντρες απ’ την California
Με κεχριμπαρένιες και πράσινες πέτρες
Απ’ το λιμάνι την έχει καλέσει
Λεύτερος αυτός την έχει φιλήσει
Από μακριά την έχει ακούσει
Στο σπάσιμο και την ανάσα
Των ζιζανίων του νερού
Ενώ απαλλαγμένη είν’ αυτή μες στις ασχολίες της
Ένας άντρας, υπάρχει, που ορειβατεί
Και με τ’ όνομά της τη φωνάζει
Κι η καρδιά της, ελπίζει, να μπορεί να τον ακούσει
Τρεις χιλιάδες μίλια μακριά˙ και την καλεί και πάλι
Εκεί να τη σκεφτεί δίπλα του μπορεί
Κι εκεί ομοίως να του λείπει
Την έχει χάσει στο δάσος
Μολονότι τα λουλούδια της τα ‘δειξε όλα
Και τα κλαδιά χορωδία τραγουδούσαν
Καθώς ανέβαινε τους φολιδωτούς πύργους
Ενός δάσους με δέντρα
Ενώ απαλλαγμένη αυτή κάπου βρισκόταν
Ένας άντρας, υπάρχει, που ‘χει στείλει ένα γράμμα
Και την απάντηση περιμένει
Απ’ τα ταξίδια της αυτήν έχει ζητήσει
Απ’ του αποχαιρετισμού τη μέρα
Γράφει: "Μακάρι να ‘σουν δίπλα μου
Να το πετύχουμε, αν προσπαθήσουμε, μπορούμε"
Την έχει δει στο γραφείο
Με τ’ όνομά της σ’ όλα του τα χαρτιά επάνω
Μες απ΄ των κερδών τη διανομή
Θα του ‘ναι σκληρό
Να τη βγάλει απ’ το μυαλό του
Και είναι απαλλαγμένη αυτή μες στις ασχολίες της
Μια γυναίκα, υπάρχει, στην πόλη
Και νομίζει ότι όλους τους αγαπά
Αυτός, υπάρχει, που την έχει στη σκέψη του
Αυτός, υπάρχει, που ενίοτε τη ζητά
Αυτός, υπάρχει, που της γράφει γράμματα
Με τα νέα του στα γράμματα του τα κακογραμμένα
Τους έχει, αυτούς, στο νου της φέρει
Να ‘χουν γελάσει στο γέλιο της μέσα
Τώρα μαζεύει τις άμυνες της
Γιατί πως κάποιος φοβάται
Θα τη ζητήσει για πάντα
Και είναι απαλλαγμένη αυτή μες στις ασχολίες της
Ένας άντρας, υπάρχει, που μετάλλια της στέλνει
Και απ’ τον πόλεμο αιμορραγεί
Ένας καβγατζής, υπάρχει. κι ένας γελωτοποιός
Κι ένας καταστηματάρχης
Ένας ντράμερ, υπάρχει, κι ένας ονειροπόλος
Και μπορεί και περισσότεροι
Θα τους αγαπήσει όταν τους δει
Μ’ αν την ακολουθήσουν θα τη χάσουν
Και αυτή, μονάχα εννοεί, να τους ικανοποιεί
Και η καρδιά της πλήρης είναι και κούφια
Όπως ένας κάκτος
Ενώ απαλλαγμένη είν’ αυτή μες στις τόσες ασχολίες της
Cactus Tree
There's a man who's been out sailing
In a decade full of dreams
And he takes her to a schooner
And he treats her like a queen
Bearing beads from California
With their amber stones and green
He has called her from the harbor
He has kissed her with his freedom
He has heard her off to starboard
In the breaking and the breathing
Of the water weeds
While she was busy being free
There's a man who's climbed a mountain
And he's calling out her name
And he hopes her heart can hear
Three thousand miles he calls again
He can think her there beside him
He can miss her just the same
He has missed her in the forest
While he showed her all the flowers
And the branches sang the chorus
As he climbed the scaley towers
Of a forest tree
While she was somewhere being free
There's a man who's sent a letter
And he's waiting for reply
He has asked her of her travels
Since the day they said goodbye
He writes "Wish you were beside me
We can make it if we try"
He has seen her at the office
With her name on all his papers
Thru the sharing of the profits
He will find it hard to shake her
From his memory
And she's so busy being free
There's a lady in the city
And she thinks she loves them all
There's the one who's thinking of her
There's the one who sometimes calls
There's the one who writes her letters
With his facts and figures scrawl
She has brought them to her senses
They have laughed inside her laughter
Now she rallies her defenses
For she fears that one will ask her
For eternity
And she's so busy being free
There's a man who sends her medals
He is bleeding from the war
There's a jouster and a jester
And a man who owns a store
There's a drummer and a dreamer
And you know there may be more
She will love them when she sees them
They will lose her if they follow
And she only means to please them
And her heart is full and hollow
Like a cactus tree
While she's so busy being free
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου