Από σκοτάδι σε σκοτάδι [Paul Celan , μετ. Στέλλα Γ. Νικολούδη]

ΑΠΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΕ ΣΚΟΤΑΔΙ

Άνοιξες τα μάτια – βλέπω το σκοτάδι μου να ζει.
Το βλέπω μέχρι το έσχατό του βάθος:
κι εκεί ακόμη ζει κι είναι δικό μου.

Άραγε διασχίζει; Και διασχίζοντας ξυπνά;
Ποιανού το φως εμένα καταπόδι ακολουθεί,
έτσι που να βρεθεί βαρκάρης;