ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Όταν η αυλαία σηκώθηκε αποκαλύφθηκε το ετοιμόρροπο σπίτι με τον παράξενο φωτισμό. Εκεί έζησε κάποτε ο διάσημος γλύπτης Αύγουστος.
Τώρα χάσκουν σίδερα, πέτρες και εποχές, είπε ο αφηγητής.
Ένα παιδί είκοσι μόλις ετών που όμως κατόρθωσε να υποβάλει το κοινό στο μέγιστο βαθμό είπε δυο λόγια για τον Αύγουστο.
Είπε, ο Αύγουστος πέρασε ολόκληρο το βίο του μ’ αμείωτο το πάθος του για τη ζωή και το θάνατο. Και όταν πια έφτασε η στιγμή και ο κύκλος του πεπρωμένου συμπληρώθηκε ο Αύγουστος αποσύρθηκε στα μέσα δώματα, στα μέσα σώματα. Τώρα το σπίτι μάταια στέκει μες στις μάταιες μέρες. Κανείς δεν έμαθε για τον Αύγουστο μήτε για το τραγικό του τέλος.
Οι πρωταγωνιστές καταχειροκροτήθηκαν στο τέλος της παράστασης. Όμως εγώ στάθηκα για λίγη ώρα μες στην έρημη πλατεία και είδα που γκρεμίζονταν τα σκηνικά και άλλαζε για πάντα την όψη της εκείνη η σκηνή. Και συλλογίστηκα πόσο δίκιο είχε εκείνος που ‘πε πως το βασίλειο του μύθου είναι ένας τόπος νομαδικός, μια τοποθεσία προσωρινή.
Ο Αύγουστος κοιμήθηκε για πάντα μες στους εσπερινούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου