Χρύσα Καρδαρά - Το φως μέσα από το σκοτάδι

Διαβάστε ή κατεβάστε (σε μορφή pdf), ακολουθώντας το σύνδεσμο εδώ, το εκατοστό εξηκοστό βιβλίο της σειράς "εν καινώ" των 24Γραμμάτων, την ποιητική συλλογή με τίτλο: "Το φως μέσα από το σκοτάδι" της Χρύσας Καρδαρά.

----------

Αντί προλόγου

Ο έρωτας ο ρομαντικός, ο αυθόρμητος, ο αιφνίδιος. Ο έρωτας, εκείνο το ένστικτο που ορθώνει το ανάστημα του ανθρώπου αναμετριέται και πολλές φορές ηττάται από τον ωφελιμισμό, την εύκολη διέξοδο του σήμερα. Η διαρκής εμμονή στο συμφέρον κατατρώγει τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι το αναπόφευκτο κακό με το οποίο μας έντυσε η εποχή μας.

Οι ζοφερές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες επηρεάζουν καθοριστικά τις σχέσεις μας με το άλλο φύλο και μας δείχνουν πόσο πραγματικά μόνοι είμαστε μέσα σε αυτόν τον αγώνα για αυτοεξέλιξη, αναγνώριση και καθημερινή επιβίωση αλλά και στον αγώνα για συντροφικότητα, αγάπη και επικοινωνία. Όλα αυτά οδηγούν μοιραία σε μια διαρκή, βαθιά κι αναπόφευκτη φθορά.

Ο άνθρωπος, ωστόσο, οφείλει να σηκώσει το ανάστημα του απέναντι σε αυτή τη φθορά, να διαμαρτυρηθεί απέναντι στην απουσία επαφής και στη μοναξιά που του επιβάλλουν οι επίκαιρες «ανάγκες». Οι προτεραιότητες πρέπει να αλλάξουν και ο άνθρωπος οφείλει να γεννήσει τον καινούριο άνθρωπο που θα τοποθετεί τον έρωτα, την συντροφικότητα, το σμίξιμο πάνω από τις βιοποριστικές ανάγκες, δημιουργώντας διαφορετικές συνθήκες επικοινωνίας, πιο γνήσιες, πιο κοντά στον άνθρωπο.

Αυτόν ακριβώς τον λυτρωτικό ρόλο παίζει η ποίηση. Η ποίηση διαμαρτύρεται για τον έρωτα που χάνεται μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου. Η ποίηση διαμαρτύρεται για την έλλειψη κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ποίηση είναι αυτή που θα συνεχίσει να διαμαρτύρεται για την ερημιά και την απομόνωση των ανθρώπων. Η ποίηση θα κραυγάζει πάντα για τη φθορά, τον πόνο και την απώλεια.

…Χάνεσαι μέσα στην σκουριά των ημερών μας

μέσα στις πολλές του κόσμου δυσκολίες…

Ο έρωτας, το ξέρουμε βιωματικά, είναι ασφαλές καταφύγιο από την σκληρή καθημερινότητα. Παίρνει πολλές μορφές γιατί είναι η πεμπτουσία της ζωής. Υπάρχει ο έρωτας που ανοίγει τον δρόμο για το αύριο και ο έρωτας σαν νοσταλγία του χθες. Υπάρχει ως αναζήτηση, ως προορισμός και ως ασφαλές λιμάνι. Υπάρχει όμως και ως απώλεια που ορισμένες φορές γίνεται σισύφειο μαρτύριο. Ακόμα κι ένας τέτοιος έρωτας μπορεί να απελευθερώσει τις κρυφές δυνάμεις του ανθρώπου, μπορεί να γεννήσει μια καινούρια ζωή, σαν το φως που εναλλάσσεται με το σκοτάδι.

Ο έρωτας ξυπνάει το θυμοειδές μέρος της ψυχής που άλλοτε οδηγεί στην καταστροφή και στη σύγκρουση και άλλοτε στη μεταστροφή του ανθρώπου και στην εξιλέωση του μέσα από τα ίδια του τα πάθη. Ο έρωτας σε όλες τις εκφάνσεις του, ο αδιέξοδος, ο βασανιστικός, ο αγέρωχος, οι επίμονος, ο παράλογος, ο καθαρτήριος, ο καταλυτικός.

…H έριδα γίνεται ποτάμι

που κυλάει στις φλέβες μας

στις φλέβες μας όπου κυλούν

τα λάθη και τα πάθη…

…Εκεί ανάμεσα βαδίζουμε ανάμεσα στο θρόισμα του Θεού

Και τα δικά μας λάθη…

Αυτός ακριβώς ο έρωτας με απασχολεί ως κυρίαρχο θέμα σ’ αυτή την ποιητική συλλογή.

Σ΄ αυτά τα ποιήματα ξεδιπλώνεται ο έρωτας ως ανθρώπινη διαδρομή που οδηγεί σε μονοπάτια απρόσμενα . Στην ποίηση μου με απασχολεί ο έρωτας ως κοινωνικός και μεταφυσικός στοχασμός, δηλαδή αυτός που λειτουργεί συχνά ως από μηχανής Θεός. Με απασχολεί όμως και ο ίδιος ο άνθρωπος, ως άθυρμα του σύμπαντος, ο οποίος μέσα σε αυτήν την από καρδιάς διαδρομή ρισκάρει, γι’ αυτό άλλοτε χάνει κι άλλοτε κερδίζει μέσα στη φυσική του άγνοια.

… Νομίζουμε πως στέκουμε όρθιοι στο κέντρο της σκηνής μπροστά σε ένα απέραντο κοινό που μας χειροκροτά μα είμαστε πιόνια στα χέρια ενός σύμπαντος ολότελα παράλογου που παρακολουθεί…

Η ελπίδα, ο φόβος, οι συγκρούσεις και τα μεταφυσικά μονοπάτια με οδήγησαν στην πρώτη και δεύτερη ποιητική συλλογή. Στη νέα μου συλλογή το κυρίαρχο ζήτημα είναι πως το να ερωτεύεσαι, να κατανοείς, να πιστεύεις και να αγωνίζεσαι αποτελεί το κυρίαρχο χρέος των ανθρώπων απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό.

Σημείωμα συγγραφέα