Βιβλιοπαρουσίαση.

Χώρος: Ένα δωμάτιο σπιτιού με ένα γραφείο στο κέντρο της σκηνής και πίσω του μια μεγάλη βιβλιοθήκη, γεμάτη βιβλία. Πάνω στο γραφείο υπάρχει ένα φωτιστικό, διάσπαρτα και στοιβαγμένα βιβλία και ένα lap top. Στο γραφείο διακρίνεται να κάθεται στο κέντρο και στο πίσω μέρος όπως φαίνεται από τη σκηνή ένας άντρας γύρω στα τριάντα. Κοιτάει αφοσιωμένος το lap top από το οποίο ακούγεται:

«… αναμφίβολα λοιπόν ο συγγραφέας, όπως αναπτύξαμε νωρίτερα, έχοντας κατακτήσει τη μετατόπιση με διαστολή του ποιητικού αιτίου στον ευρύτερο δυνατό του εμπειρικό κόσμο τού γίγνεσθαι, όπου ο ποιητής είναι μέρος και όχι κάποιος δημιουργός / θεός κάποιου απρόσιτου για τον αναγνώστη κόσμου από τον οποίο τα μηνύματα / λέξεις δεν σημαίνουν κάτι, αλλά ως ηχητικό αποτέλεσμα, στον εμπειρικό κόσμο, και ως συνισταμένη μεταβαλλόμενων τυχαία αναλογιών ρυθμού και θορύβου, επιχειρείται, συνήθως χωρίς αποτέλεσμα, να διεγείρουν, ενώ αποσυντονίζουν, τις αισθήσεις των ακροατών των καθοδηγούμενων από αυτήν της ακοής, κατακτά μια διυποκειμενικότητα γραφής απαλλαγμένης οριστικά από υπερεγώ. Υπερεγώ από λανθάνοντα άκρως ύπουλα για τον ανυποψίαστο αναγνώστη έως ακόμη επιθετικών άμεσα απαιτούντων σε υποταγή …»

Ξαφνικά ακούγεται έντονος ήχος κλήσης από κινητό. Ο άντρας πετάγεται ελαφρά, κοιτάει το κινητό του κάπου δίπλα του στο γραφείο, κλείνει τον ήχο του lap top και απαντά την κλήση. Οι θεατές ακούνε μόνον τον άντρα στη σκηνή.

- Έλα Άκη καλησπέρα.

…

- Όχι δεν ενοχλείς. Έβλεπα και ξανάβλεπα το βίντεο της παρουσίασης.

…

- Ναι και εγώ νομίζω πως ήταν εξαιρετική! Είμαι πολύ ευχαριστημένος και ιδίως από την ανταπόκριση του κόσμου.

…

- Εε, από ότι μου είπε ο εκδότης, στην παρουσίαση πουληθήκανε πάνω από 250 βιβλία!

…

- Ε, ναι ήτανε πόλος έλξης! Για να είμαι ειλικρινής, όταν αποφάσισα να τον πλησιάσω, εάν θα ήθελε να κάνει την παρουσίαση του βιβλίου μου, έλεγα μέσα μου ότι μάλλον χάνω το χρόνο μου.

…

- Κοίτα, το πρώτο πράγμα που με ρώτησε όταν τον κάλεσα στο τηλέφωνο …

…

- Ο Δημήτρης είχε το τηλέφωνό του και μου το έδωσε λέγοντας μου ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα, εξάλλου θα μπορούσες να το βρεις και σε τηλεφωνικούς καταλόγους».

…

- Το πρώτο πράγμα λοιπόν που με ρώτησε ήταν: «ποιος είναι ο εκδότης;» και αφού του είπα τότε μόνο με ρώτησε αν έχω γράψει παλαιότερα, ποιο το θέμα του βιβλίου, που μένω και γιατί γράφω.  

…

- Τρεις χιλιάδες ευρώ!

…

- Όχι. Μόνο για αυτόν. Η αίθουσα μου στοίχισε άλλα δύο χιλιάρικα. 

…

- Ευτυχώς η θεία έχει πάντα πολλά λεφτά μετρητά στο σπίτι, σε κρυμμένο χρηματοκιβώτιο όπως καταλαβαίνεις, και μου τα έδωσε.

…

- Μα και τα έξι χιλιάρικα του εκδότη αυτή μου τα έδωσε.

…

- Σκέψου όμως ότι στην εφημερίδα, που εργάζεται ως συντάκτης, δημοσιεύτηκε ανακοίνωση για την παρουσίαση την οποία θα έκανε ο ίδιος!

…

- Όχι, όταν συναντηθήκαμε την επόμενη βδομάδα, αυτό μου το είχε τονίσει. «Δεν θα διαβάσω αποσπάσματα», έτσι μου είχε πει και τότε μου πρότεινε τον ηθοποιό που συνεργάζεται.

…

- Όχι αυτός πήρε μόνο πεντακόσια.

…

- Όχι γενικά δεν το συνηθίζει να διαβάζει ο ίδιος αποσπάσματα. Μόνο την κριτική του.

…

- Δεν είχε μπροστά του στην παρουσίαση βιβλίο γιατί δεν μου είχε ζητήσει και μάλιστα όταν αφού είχαμε συμφωνήσει του είχα πει ότι μαζί μου από λάθος δεν είχα φέρει να του δώσω, αλλά θα μπορούσα αύριο, μου είπε να μην μπω στο κόπο. «Εξάλλου», έτσι είχε πει, «δεν θα χρειαστεί». 

…

- Ναι, φεύγοντας από την παρουσίαση του έδωσα με αφιέρωση!

(14.07.2016)  

Σημ. Εμπνευσμένο από ανώνυμο σχόλιο που είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια σε διαδικτυακό forum.