Της Γαίας.

[Δραπετσώνα, πρώην εργοστάσιο ΑΓΕΤ Ηρακλής 04.02.2017 08.49]

Στη Δραπετσώνα αναφύεται ζωή.

Έχουνε τον τρόπο τους τα φυτά να σβήνουνε τα περασμένα.

Εξάλλου η έκτη μέρα κατέδειξε το αδύνατο του αλάνθαστου.

Θα μπορούσε ο κόσμος καλύτερα χωρίς εκείνο το υπερφίαλο ασθενικό είδος, που σηκώθηκε στα δυο του τα ποδάρια, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας, να μην καίγεται από τις καυτές τις πέτρες;

Θα μπορούσε ο κόσμος καλύτερα χωρίς εκείνο το υπερφίαλο ασθενικό είδος, που σηκώθηκε στα δυο του τα ποδάρια, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας, να μην καίγεται από τις καυτές τις πέτρες.

Φορές-φορές εξάλλου κάποιος βράχος από μακριά ή κάποιο Yellowstone, έτσι απρόσμενα και έτσι ξαφνικά, χωρίς κανείς να το φοβόταν, ανοίγει νέους δρόμους.

Όχι δεν θέλω να επισκεφτώ το μουσείο βασανιστηρίων. Συμβαίνουν ακόμη. Κατά κύριο λόγο στο Όνομά Του.

Για μας βέβαια θα αρκούσε κι ένας υπεριός. Τόσοι πολλοί που γίναμε. Στο Όνομά Του!