[στη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, 17.05.2018 08.01]
Οι μηχανές παραγωγής νημάτων
σταματήσανε, οι θόρυβοί τους
σβήσανε, σε κλιβάνων κόλαση
χαθήκανε, οι στέγες
δεν αντέξανε, οι τοίχοι χωρίς γωνίες
στις αγωνίες, στης πτώσης τους το πότε
τζάμια αρμέ σπασμένα, σε πλαίσια σκουριασμένα
έργα μετά-μεταμοντέρνα, να τα κοιτάνε
(σε) φθαρμένα, τζιν άπω ανατολής
χεριών παιδικών, για ούτ’ ένα ρύζι πιάτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου