ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
Τον άκουγε να μιλά
για κόπους και προσπάθειες,
γι’ αγώνες να πετύχουν πλειοψηφία.
Απογοητευμένος έφυγε αθόρυβα,
αφού αυτός το γνώριζε καλά
πόσο είναι απλό και εύκολο
με τους πολλούς να είσαι.
ΠΛΗΓΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΜΑ
Όσο περνάει, ο καιρός η μνήμη κυρτώνει,
ο χρόνος δεν τη σέβεται
κι εμείς αδειάζουμε, ολοένα αδειάζουμε
— μικρά πύλινα αγγεία που ράγισαν,
λιγνά δάχτυλα που ανάμεσά τους ξεγλιστράει το νερό.
Θα μου μιλήσεις πάλι για κάποια απόβραδα επώδυνα,
κοφτερές λόγχες που κεντρίζουν την καρδιά,
σφιχτές αγχόνες που συγκρατούν το γυάλινο πύργο μας.
Σκαλίζοντας τότε σκονισμένα χαρτιά,
παλιές φωτογραφίες κοιτώντας αφηρημένα
προσκυνούμε τ’ αθάνατο νερό των ματιών μας,
καθώς μας εξομολογεί η ντροπή.
Ξέρω πως τούτα τα χαρτιά
είναι τεκμήρια για αφελείς που δεν υπάρχουν,
έργα ανώφελα στοιβαγμένα από χρόνια στα συρτάρια
- εκείνα ακριβώς τα χρόνια,
που κάναμε τη φωνή μας ψίθυρο,
γεμίζοντας πληγές χωρίς αίμα
και πήζοντας τον πόνο στην καρδιά
σαν άνθρωποι κι εμείς μικροί,
φτωχοί, βασανισμένοι.
Από την ποιητική συλλογή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου