The Kraken [Alfred Lord Tennyson]

ΤΟ ΚΡΑΚΕΝ

Από τα μπουμπουνητά των άνω στρωμάτων των βαθιών νερών παρακάτω,
Πολύ, πολύ βαθιά στης θάλασσας την άβυσσο,
Τον αρχαίο του, ανονείρευτο κι αδιατάρακτο του ύπνο το Κράκεν κοιμάται:
Κι οι ελάχιστες ηλιαχτίδες εκεί στα βαθύγκριζα πλευρά του χάνονται·
Και στο σώμα του επάνω τεράστια χιλιόχρονα σφουγγάρια
Φουσκώνουν και ψηλώνουν·
Και μακριά μες στο εξασθενημένο φως,
Από πλήθος σπηλαίων θαυμαστών και μυστικών θαλάμων
Αμέτρητα θεόρατα πολύποδα
Με τα τεράστιά τους τα πλοκάμια το αδρανές πράσινο αλωνίζουν.
Ξαπλωμένο ανέκαθεν βρίσκεται εκεί
Σε πελώρια θαλάσσια σκουλήκια επάνω,
Η ύστερη μέχρις φωτιά να θερμάνει τα βάθια·
Και για πρώτη τότε φορά, στων ανθρώπων και των αγγέλων τα μάτια θα φανερωθεί 
Καθώς θορυβώντας θα σηκωθεί και στην επιφάνεια θα πεθάνει.

The Kraken

Below the thunders of the upper deep,

Far, far beneath in the abysmal sea,

His ancient, dreamless, uninvaded sleep

The Kraken sleepeth: faintest sunlights flee

About his shadowy sides; above him swell

Huge sponges of millennial growth and height;

And far away into the sickly light,

From many a wondrous grot and secret cell

Unnumbered and enormous polypi

Winnow with giant arms the slumbering green.

There hath he lain for ages, and will lie

Battening upon huge sea worms in his sleep,

Until the latter fire shall heat the deep;

Then once by man and angels to be seen,

In roaring he shall rise and on the surface die.

Alfred Lord Tennyson (1809-1892), is one of the most well-loved Victorian poets.

The Kraken, an early poet of Tennyson, published in 1830.

Πηγή: poets.org.