NAYΠΑΚΤΟΣ
Ήταν να βρέξει
Μα με βρήκε η αυγή σε μονοπάτι
Όπως χθες στο καράβι, κάτω απ’ τη μεγάλη γέφυρα
Δεν βιάζομαι
Παπαρούνες!
Δροσοσταλιές πιασμένες
Στο χνουδωτό τους μίσχο
Ανεβαίνω
Δεν βλέπω το κάστρο με τα παλιά τα τείχη
Που χώριζαν τις κραυγές
Πολιορκητών και πολιορκημένων
Φρουρών και δεσμωτών
Φυλακισμένων και φυλακισμένων
Ούτε και παγκάκια
Να κοιτούν τη Ναύπακτος
Να κοιτούν τη θάλασσα
Να κοιτάνε πέρα
Να τα μοιράζονται οι ερωτευμένοι
Να με στενοχωρούν
Δεν ξέρω πού πάει
Μη φοβάσαι!
Ξέρω να μιλώ στο λύκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου