Μια θέση στον Ήλιο [Χρήστος Ι. Βατούσιος]

ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ

Περπατώ σ' ένα δάσος ξένο• Ξένος. Με λένε... Μαρία, Ιουδήθ, Ραμάν, Γεράσιμο...

Περπατώ σ' ένα χώμα ξένο. Τα βήματά μου παφλάζουν στο μήκος της ακτής, και το όνειρο του ήλιου χάνεται σιγά σιγά απ’ τον ορίζοντά μου. Χάνεται ή εγώ βουλιάζω; 

Τα δέντρα, τα πουλιά, τα όρνια, κοντολογίς όλα τα ζωντανά μυρίζονται την ύπαρξή μου και με κυκλώνουν. Με κυκλώνουν αλλά εγώ προχωρώ, προχωρώ και βουλιάζω στα νέφη του οραματισμού μου. 

Τα χρόνια κυλούν σταγόνες στα μάτια, που κάποτε τύφλωσε το μεγάλο αστέρι. Αλήθεια, χάνεται το φως του ή μήπως χάνω εγώ το δικό μου; Ανατέλλει ή δύει; 

Περπατώ σ' ένα κήπο φυτεμένο όνειρα, στο πηχτό μεγάλο δάσος. Μα κάπου πρέπει να υπάρχει ένα ξέφωτο κάπου πρέπει να φωτίσει να δώσει καρπούς, κάπου... 

Περπατώ μέσα σε ένα ξένο κήπο, πατάω πάνω σε ξένα όνειρα... προχωρώ. Κατά βάθος είμαστε όλοι ξένοι, πιασμένοι στα μαλλιά της νύχτας, αναζητώντας μια γνωριμία, έστω μια εκδοχή του εαυτού μας. 

Όχι μη με διώχνετε, σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε, δε θα ξαναπατήσω ποτέ πάνω στα όνειρά σας δεν θα ξαναπερπατήσω ποτέ στο δάσος σας. 

Θα κάτσω εδώ στην άκρη της νύχτας και θα περιμένω να γυρίσει ο ήλιος, ήσυχα – ήσυχα θα περιμένω... δεν μπορεί, κάποτε θα γυρίσει, κουράστηκα, σας παρακαλώ... 

Με λένε Ραμάν, Μαρία, Γεράσιμο, Ιουδήθ... Ξένο. 

Πηγή: drasivrilissia.gr.