Στη φωτογραφία που γελώ
Η αδελφή μου κι εγώ, έχουμε ίδια πόδια
και στο ίδιο σημείο τρύπια την καρδιά
συχνά μάς μπερδεύουν δεν βλέπουν
ότι αυτή είναι καλή, εγώ ξέρω να λέω ψέματα
όπως σ’ εκείνη τη φωτογραφία που γελώ
κι όλοι οι παραστεκάμενοι έχουν πεθάνει.
Οι γάτες του Γενάρη
Στους ώμους κατακάθεται ο μόχθος του Γενάρη,
τα κουφάρια των γάτων δε θα χουνε κηδείες
- θα ξεθωριάσουν - κι ο τελευταίος περαστικός
ούτε που θα καταλάβει ότι τα ποδοπάτησε.
Έκοψαν το δάσος, εκείνο πριν από τη θάλασσα
Άννα, θα πρέπει ν’ αλλάξουμε τα ποιήματα
και θέση στις καρέκλες. Μα ξέρεις, λίγο με νοιάζει,
έχω ένα γιο που μπορεί και κλαίει από χαρά.
Από την εξαιρετική ποιητική συλλογή: «Οι καλύτερές μου φλέβες», σε μετάφραση Ευαγγελίας Πολύμου και εισαγωγή Σταύρου Δεληγιώργη, από τις εκδόσεις 24Γράμματα, στην οποία ανθολογούνται δεκαπέντε σύγχρονοι Ιταλοί ποιητές και ποιήτριες με δέκα περίπου ποιήματα από κάθε δημιουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου