ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ
Τα μεγάλα μάτια του χρόνου
βλασταρινά στα χιόνια μαλλιά
ρυτίδες υψωμένες
τον ιδρώτα εγχορδούν
η ηλικία πληγή ανοιχτή
δεν εγκαταλείπει
Στις μέρες μας
μύθοι ορνεόφερτοι ρέουν
ποιοι ήμασταν, τι πετύχαμε
πως αδράξαμε την καπατσοσύνη
και ξεγελάσαμε το σύμπαν
διαπαντός
Μπλαμπλαδίζουμε διαρκώς το Εγώ
στηθάνοιχτοι στο ψέμα
των κεκτημένων ποιητάρηδες
αν και δουλευταράδες στη δουλεία
Μα να! Σαν μπόρα καλοκαιρινή
έρχεται χαμογελουσιανή, η καρτεροσύνη
της φύσης
τις πλαδαρές κοιλιές διασωληνώνει
σχεδόν πτώματα, γυμνοί
με δίχως παιδιά και χρόνια
θα μετρήσουμε την περιουσία
έως την ειλικρινή άκρη
μιας τυχαίας Κυριακής
και κανείς δεν θα περισσεύει
δίπλα μας να πει
αν ζήσαμε
αν είμαστε εμείς
αν νοιάζει την Κυριακή
που μόνη της ξημερώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου