Σαν σήμερα λοιπόν, πριν ακριβώς (και αν δεν είναι ακριβώς δεν πειράζει) 200 χρόνια, κάποιοι, οι οποίοι ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ να καταδικάσουνε τη BIA από όπου και αν προέρχεται και ΔΕΧΤΗΚΑΝ το ρίσκο να σφαγιαστούν ολόκληροι πληθυσμοί πόλεων και χωριών, όπως και έγινε, ξεσηκώθηκαν.
Γιατί; Γιατί η οθωμανική διοίκηση ούτε μπόρεσε ούτε θέλησε να δημιουργήσει ένα κράτος ισονομίας.
Και αν, όταν ο αγώνας έσβηνε, δεν γινόταν η ναυμαχία τού Ναβαρίνου (σ.σ. κατά τον Pierre Antoine Lebrun: «ένα κατόρθωμα των λαών, ένας θρίαμβος που ύψωσε την κοινή γνώμη πάνω από τους θρόνους»), στις 20 Οκτώβρη 1827, με τη συντριβή τού στόλου τού Ιμπραήμ και του τέλους κάθε προσπάθειας των οθωμανών να καταπνίξουνε την επανάσταση, οι επικεφαλής τού ΑΓΩΝΑ θα έμεναν στην ιστορία ως αναρχικοί, άπιστοι και προδότες που δωροδοκήθηκαν από ξένες δυνάμεις για να βλάψουνε τη νόμιμη οθωμανική τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου