[στα Όνεια Όρη, 06.07.2021]

Στα Όνεια Όρη έχουμε αναφερθεί ελάχιστες φορές: Με το ελληνιστικό κάστρο στο Στανοτόπι και με τις ενετικές οχυρώσεις στο πέρασμα Μαρίτσα. 

Ένα όμορφο βουνό, που δέχτηκε τεράστιο πλήγμα από τη μεγάλη φωτιά / εμπρησμό που ξεκίνησε από τις Κεχριές στις 22 Ιούλη 2021 και έκαιγε επί έξι ημέρεςφτάνοντας μέχρι τα όρια τού χωριού Αγ. Ιωάννης, κοντά στα σύνορα με την Αργολίδα. Το μεγαλύτερο μέρος τού πευκοδάσους του χάθηκε κυρίως στο ανατολικό του και το νότιο μέρος του.

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από μια μικρή διαδρομή, στα Όνεια Όρη, νότια τού χωριού Ξυλοκέριζα, η οποία στην αρχή της, στο τμήμα τού μονοπατιού που ανεβαίνει μέχρι το σημείο που στρέφεται δυτικά προς την σπηλιά στη θέση 37°52’35’’N 22°56’15’’E, απαιτεί αρκετή προσοχή. Όχι τόσο για την κλίση του, όσο για το γεγονός ότι, επειδή κάποιος θεώρησε ότι τον εξυπηρετεί να κλείσει δημόσιο χωματόδρομο (με βάση τους χάρτες πάντα) μεταξύ μιας στάνης και ενός περιφραγμένου οικοπέδου, αναγκάζεσαι να περάσεις από ένα στενό μονοπάτι στα όρια απόκρημνης όχθης ρέματος.

Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.



-------------------------------

Ακολουθούν εικόνες από τη σπηλιά στη θέση 37°52’35’’N 22°56’15’’E.

Μετά από σύντομη διαδρομή στο καμένο δάσος...

... για την ακρίβεια σε μέρος από αυτά που πληγήκανε λιγότερο, φτάνουμε σε ένα χώρο στον οποίο ξεκάθαρα, κατά την άποψή μου, υπάρχουν ερείπια εκτεταμένης οχυρωματικής θέσης (έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που είδαμε προηγούμενα) και κατά πάσα πιθανότητα αρχαίας. Θέση που παράδοξα, λόγω έκτασης και ευκολίας ανεύρεσης, δεν βρίσκεται σημειωμένη στους χάρτες που έχω υπόψη μου πλην του βορειότερου άκρου της, πιθανόν φρυκτωρίας, το οποίο δεσπόζει τής ρεματιάς, την οποία επόπτευαν οι κύριοι τής οχυρωματικής θέσης (βλέπε τις τρεις τελευταίες από τις εικόνες που ακολουθούν). Κρίνοντας από τις υπόλοιπες παλιές οχυρωματικές θέσεις στα Όνεια όρη, που είναι είτε των ελληνιστικών χρόνων, οι σε ψηλότερο υψόμετρο, είτε ενετικές, οι σε χαμηλότερα υψόμετρα στις παρυφές των Ονείων Ορέων, αυτή θα πρέπει να είναι των ελληνιστικών χρόνων. Εξάλλου δεν αναφέρεται ούτε στον Καστρολόγο, όπου περιλαμβάνονται τα μεσαιωνικά κάστρα, πύργοι και οχυρωματικές γενικότερα θέσεις τού ελλαδικού χώρου.