χωρίς λόγο κι αιτία - ΙΙΙ
Τρίτο κουδούνι.
Πέφτουν τα φώτα, παύει η μουσική.
Αυλαία και πάμε.
Κι αφήνεις το λιγοστό φως της λάμπας στο παρασκήνιο.
Με βήμα που μοιάζει σίγουρο περνάς στη σκηνή...
Στο φως του προβολέα που πάνω σου πέφτει αδυσώπητο.
Τα λόγια μαθημένα πια.
Κινήσεις, είσοδοι, έξοδοι.
Μέχρι κι η ανάσα σου κι αυτή είναι μετρημένη...
Είσαι μια άλλη τώρα κι όχι εσύ...
Μία Ιοκάστη, μια Ουρανία, μια Τζάνετ.
Κι αν έχεις πει τα λόγια σου κατά πώς πρέπει..
Με στόμφο, με υπερβολή ή φυσικά.
Το ίδιο άγχος κάθε φορά...
Το ίδιο άγχος μέχρι το φινάλε...
Ως το χειροκρότημα...
Την υπόκλιση της ανταπόδοσης...
...κι ύστερα να ξαναβρείς εσένα...
Όσο αφαιρείς κουστούμια, ψιμύθια κι "υποκρισία"
Να τη η αλήθεια σου...
Σου γνέφει στον καθρέφτη...
Γνώριμη...
Δική της η υπόκλιση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου