Η Απελπισμένη Ψυχή
Μαύρο είν’ όλο που την περιβάλλει
Όραμα αδύνατον
Ήχος που σα θεριό τριγυρνά
Σε δέντρα και βουνά
Σ’ ωκεανούς και ουρανό
Για βοσκοτόπι ψάχνοντας
Μυθικοί πίνακες περιβάλλουνε τους ζωντανούς
Αγωνία, ζήλια και προδοσία
Στη βασιλεία ερημιά
Μέχρι θανάτου
Μοναξιά, λύπη και
αβεβαιότητα• πάλλεται
η καρδιά
Η αγάπη δεν ζει ποτέ
Για μια μέρα
Να φροντίσει τις πληγές
Για τις οποίες ψέλνει το μαύρο πουλί
Το θρήνο τής αποτραβηγμένης ψυχής
The Desperate Soul
All that surrounds is black
Vision impossible
Sound roams like beast
Into mountains and trees
Into oceans and the sky
In search of pasture
Mythic paintings surround the living
Agony, jealousy and betrayal
Reign in the wilderness
To the death
Solitude, sorrow and
uncertainly throbs
the heart
Love never lives
For a day
To nurture the wounds
Which the dark bird chant for
The dirge of the sequestered soul
Από την ποιητική του συλλογή: The Immeasurable Equation -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου