Κοιτάζω στο μπακάλικο
τις νόστιμες κονσέρβες
δίπλα σε γιαπωνέζικα σκουμπριά
που κολυμπούν στη σόγια
έχουν στιβάξει σαρδέλες απ’ το Βόλο
που κολυμπούν στο λάδι
ψάρια ελληνικά
ψάρια εξωτικά
έχουν τον ίδιο καημό
ονειρεύονται τις θάλασσες
που κολυμπούσαν παλιά
πριν γίνουν μεζέδες
---
Τελειώνοντας το ποίημα
μέτρησα τους λίγους στίχους
και τις λίγες λέξεις
δε γέμισε απόψε
το ποτήρι της μοναξιάς μου
---
Την ώρα που περπατούσε
τα παπούτσια του πήραν
το χρώμα της λάσπης
Δεν ξεχώριζες μοντέλο
ούτε μάρκα
Λασπωμένο χωράφι
λασπωμένος άνθρωπος
λασπωμένα παπούτσια
---
Παρατημένο λεωφορείο
τώρα έγινες κοτέτσι
χωρίς ρόδες
χωρίς μηχανή
σκουριάζεις μέσα στα χωράφια
οι κότες δε θέλουν ταξίδια
κάνουν ήσυχα τα αυγά τους
πάνω στα παλιά καθίσματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου