Βόρεια του χωριού Γονούσα και νότια τού χωριού Κρυονέρι, στην Κορινθία, στη θέση 37°56’55΄΄N 22°37’42’’E, πολύ κοντά στο δρόμο που οδηγεί από το Κρυονέρι στη βυζαντινή Ι.Μ. Λέχοβας, αλλά από την άλλη πλευρά, τη νότια, του ποταμού Ελισσώνα, βρίσκεται η σπηλιά τού Καραμάνου. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουνε πολλές σπηλιές και σπηλαιοβάραθρα, όπως το μη επισκέψιμο σπηλαιοβάραθρο Λέχοβας, ενδεχόμενα πιο εντυπωσιακά. Το συγκεκριμένο όμως, με ύψος εισόδου >2,5 μ., βάθος και πλάτος εισόδου πάνω από τα 6 μ., υποτυπώδη διάκοσμο και καπνισμένη οροφή, με σταδιακά μειούμενο ύψος, με αρκετούς μικρούς σταλακτίτες, μήκους λίγων εκατοστών, από τους οποίους έχουνε κοπεί οι άκρες, έχει μια αξιομνημόνευτη ιστορία πίσω του.
Με βάση ευρήματα έχει αποδειχθεί η αδιάλειπτη χρήση του, από τον άνθρωπο, από τα αρχαία χρόνια μέχρι το 1960 από βοσκούς. Τα χρόνια τής κατοχής, 1941-1944, ήτανε το κρυσφύγετο κυνηγημένων, από τα γύρω χωριά – όπως το Κρυονέρι, αλλά και τα Παραδείσι και Γονούσα – από τους γερμανούς, ενώ σε αυτήν βρήκε καταφύγιο, με τη συνδρομή των κατοίκων, και μια οικογένεια εβραίων από την Αθήνα, απόγονοι τής οποίας επισκεφτήκανε το χώρο το 2017 ακολουθώντας το μονοπάτι που συνέδεε το χωριό Κρυονέρι με τη σπηλιά Καραμάνου. Δυστυχώς, όπως διδάσκει η ιστορία, οι άνθρωποι, όταν νιώθουν ισχυροί, εφαρμόζουνε μεθόδους αντίστοιχες αυτών με τις οποίες είχανε βασανιστεί οι πρόγονοί τους. Στο παρόν ακολούθησα άλλο μονοπάτι, από νοτιοδυτικά, για να βρεθώ στο χώρο τής σπηλιάς.
Η διαδρομή την οποία ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα από το σημείο που έχει υποδειχθεί, στον προηγούμενο χάρτη, με κύκλο, και ακολούθησα ένα εξαιρετικά συντηρημένο μονοπάτι σε ένα πανέμορφο δάσος πουρναριών, πεύκων, ελάτων, βελανιδιών, κυπαρισσιών κ.λπ. μεγάλων δέντρων και μικρών φυτών. Στη δεύτερη εικόνα η θέση τής Μελισύλιας Βρύσης.
Σύντομα βρέθηκα στο χώρο τής σπηλιάς Καραμάνου. Η πρώτη εικόνα από ένα βραχοσκεπές δίπλα στη σπηλιά. Στις δύο τελευταίες, αυτές από μέσα από τη σπηλιά προς τα έξω, απέναντι, διακρίνεται μια μεγάλη σπηλιά, σε ιδιόκτητο χώρο, που χρησιμοποιείται ως αποθήκη:
Επιστρέφοντας, περί τα 200 μ. από τη σπηλιά, άφησα το μονοπάτι που είχα έρθει, για να πάρω ένα άλλο, που κινείται μεταξύ τής κοίτης τού Ελισσώνα και μιας εκτεταμένης κατάφυτης βραχώδους ορθοπλαγιάς. Υπέροχο τοπίο και το μονοπάτι προσεγμένο και συντηρημένο εξαιρετικά. Στην 4η εικόνα, στο επικλινές γλιστερό χώμα, έχουνε διαμορφωθεί (και προφανώς θα συντηρούνται τακτικά) σκαλάκια. Το σύντομο μονοπάτι βγαίνει στο δρόμο που έρχεται από το Κρυονέρι προς την Ι.Μ. Λέχοβας.
Επιστρέφοντας στο σημείο που ξεκίνησα, συνέχισα στο δασικό χωματόδρομο, νότια τού ασφαλτόδρομου που πάει Ι.Μ. Λέχοβας και κινείται μεταξύ δάσους και μιας καλλιεργημένης έκτασης με αμπέλια και μηλιές. Στη δεύτερη εικόνα διακρίνεται και η Ι.Μ. Λέχοβας.
Σύντομα έφτασα σε ένα σημείο που ο χωματόδρομος διακλαδίζεται σε τρεις. Έναν που συνεχίζει προς τη μονή, έναν που γυρίζει πίσω προς μια πίστα μότο κρος και έναν, αυτόν που ακολούθησα, που ανεβαίνει στην κορυφή ενός λόφου όπου υπάρχει ένα εκκλησάκι. Ότι πρόκειται μάλλον για εκκλησάκι, ανακαινισμένο, το μαρτυρά η καμπάνα και ο ημικυκλικός τοίχος πίσω από το Ιερό, αλλά το ίδιο δεν έχει σταυρό ούτε κάποια επιγραφή. Η καμπάνα φέρει ημερομηνία 1932. Η θέα πάντως προς τα ανατολικά είναι εξαιρετική!
Στις επόμενες μεταξύ άλλων διακρίνονται:
-στο βάθος τα Γεράνεια όρη:
-ο Γαβριάς (δεξιά), το Μεγαλοβούνι Νεμέας, ο Πρ. Ηλίας Νεμέας κ.λπ.:
---
Επέστρεψα μέσω του ίδιου δρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου