Nature – sometimes sears a Sapling [Emily Dickinson]

Φύση – κάποιες φορές καψαλίζει ένα Δενδρύλλιο –

Άλλοτε πάλι – την κορυφή ενός Δέντρου τσακίζει –

Οι Πράσινοι Άνθρωποί της τα σημάδια διατηρούνε

Όταν δεν πεθαίνουν –

Ασθενικά Φύλλα – για τις Επερχόμενες Εποχές –

Ανόητες Μαρτυρίες –

Εμείς – που έχουμε Ψυχές – 

Πεθαίνουμε πιο συχνά – αλλά Όχι τόσο καίρια –

Nature – sometimes sears a Sapling –

Sometimes – scalps a Tree –

Her Green People recollect it

When they do not die –

Fainter Leaves – to Further Seasons –

Dumbly testify –

We – who have the Souls –

Die oftener – Not so vitally –

314

Σχόλιο: Η βαθιά χριστιανική πίστη τής Dickinson δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφορετικής ερμηνείας  για το τι θέλει να πει. Ο «Πράσινος Άνθρωπος», το άψυχο δέντρο, αντέχει χτυπήματα, που ο άνθρωπος δεν θα άντεχε, αλλά τελικά πεθαίνει οριστικά. Ο έμψυχος Άνθρωπος, πεθαίνει πιο εύκολα, αλλά η Ψυχή του εξακολουθεί να ζει.

Παρ’ όλα αυτά, ένα ποίημα ξαναγράφετε στον αναγνώστη και, ελπίζω πως, μου αφήνει το δικαίωμα να διαβάζω σαν Ψυχή την Υλική Ψυχή τού Ανθρώπου, δηλαδή το Κέντρο για τη Συνείδηση τού Γίγνεσθαι. Ό Άνθρωπος έχει συνείδηση των πραγμάτων και γνωρίζει πως ο θάνατός του δεν αποτελεί καίριο πλήγμα για τη Ζωή ενώ ο μαζικός θάνατος των «Πράσινων Ανθρώπων» αποτελεί.