Πώς οι χειμωνιάτικες πλημμύρες, πώς τα εαρινά ρυάκια
Κρατάνε ολημερίς μουσκίδι το γρασίδι,
Κι ωστόσο, από κάτω, ο περιστρεφόμενος αυτός κύκλος,
Ασάλευτος κείτεται κι ανεξερεύνητος.
Εγκλήματος βουβός ενθυμητής,
Χαμένου, κρυμμένου, ξεχασμένου από καιρό,
Η ώρα τής ματαίωσης φτάνει επιτέλους,
Ανώφελα να ξυπνήσουν δάκρυα.
What winter floods, what streams of spring
Have drenched the grass by night and day,
And yet, beneath, that speeding ring,
Unmoved and undiscovered lay.
Mute remembrancer of crime,
Long lost, concealed, forgot for years,
It comes at last to cancel time,
And waken unavailing tears.
Γράφτηκε την 27.05.1832, όταν ήταν 14 χρονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου