Τον Απρίλη του 2024, εντελώς τυχαία, κινούμενος εκτός μονοπατιού στο Νότιο Υμηττό, στη θέση 37°51’27’’N 23°48’18’’E (περί τα 310 μ ανατολικά από το Σπήλαιο Νυμφολήπτου) είχα πέσει πάνω σε δώδεκα τουλάχιστον ξερολιθιές για τις οποίες η άποψή μου (δεδομένου ότι δεν βρήκα δυστυχώς καμία αναφορά στο διαδίκτυο – από ό,τι φαίνεται η τότε ανάρτησή μου είναι και η μοναδική για τις υπόψη ξερολιθιές) είναι ότι πρόκειται για πρόχειρα οχυρωματικά έργα (ταμπούρια) που ανάγονται στην εποχή του Β’ΠΠ ή μάλλον τού εμφύλιου που ακολούθησε και τα οποία είχανε φτιάξει οι αντάρτες εποπτεύοντας την περιοχή τής Σ.Σ. Ευλπίδων.
Το πρωινό τού Σαββάτου 22 Φλεβάρη 2025, ακολούθησα μια εύκολη διαδρομή, από το νεκροταφείο Βούλας μέχρι τη θέση μιας σπηλιάς, που δεν έχω δει σημειωμένη σε χάρτη [σ.σ. τι να πρωτοσημειώσει εξάλλου ένας χαρτογράφος τού Υμηττού;], αλλά είχα δει ότι υπάρχει, σε ανύποπτο χρόνο, περνώντας από κάτω στο χωματόδρομο. Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Το πρωινό ξεκίνησε όσο ομορφότερα γινόταν:
Αφήνοντας τον ασφαλτόδρομο, στο ύψος τού Μνημείου Πυροσβεστών πάνω από τη Θρακιά «Συκιά», μετά από 380 περίπου μ. έστριψα στο χωματόδρομο αριστερά και με έκπληξή μου (άσε που έχω περάσει πάλι από εκεί) είδα ότι λίγα μέτρα κάτω από το χωματόδρομο υπάρχουνε ξερολιθιές ίδιες με τις προαναφερθείσες! και ομοίως αχαρτογράφητες, να βρίσκονται σε μια ευθεία μήκους 200 περίπου μ. με προσανατολισμό να εποπτεύουνε το ανατολικό Λυκόρεμα (αυτό που περνά από τη Σ.Σ. Ευελπίδων) και θεωρώ βάσιμα ότι είναι ίδιας εποχής με τις άλλες, ανωτέρω, οι οποίες βρίσκονται στην πίσω πλευρά τού ίδιου λόφου. Στην 7η εικόνα έχω σημειώσει τη θέση τους (από απέναντι).
Κατόπιν συνέχισα προς τη θέση τής σπηλιάς, που ανέφερα αρχικά. Το μόνο πρόβλημα στην προσέγγισή της ήταν ο τοίχος, απόκρημνος πάνω από 2,5 μ., δίπλα στο χωματόδρομο, που σχηματίστηκε από το άνοιγμά του. Ψάχνοντας λίγο, βρήκα ένα σημείο που θα μπορούσα να ανέβω (και το σημαντικότερο να μπορώ να κατέβω μετά, αφού στην αναρρίχηση σε βράχο εκεί που κατεβαίνεις ανεβαίνεις αλλά το αντίστροφο δεν είναι δεδομένο). Η σπηλιά είναι μικρή, αλλά χωράει να μπει κάποιος, αβαθής, χωρίς διάκοσμο, με ελαφρά καπνισμένη οροφή, μια ξερολιθιά να καλύπτει μέρος τής εισόδου της και υπέροχη θέα! Φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί και ίσως χρησιμοποιείται ανά καιρούς ως πρόχειρο κατάλυμα.
Στην εικόνα που ακολουθεί, και λήφθηκε από το μονοπάτι κατεβαίνοντας, δεξιά διακρίνεται η κορυφή τού Στραβαετού ενώ έχω σημειώσει τη θέση τής ανωτέρω σπηλίτσας.
---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου