I had not minded – Walls [Emily Dickinson]

Δεν με πειράζανε – Τείχη –

Το Σύμπαν ήτανε – μια Πέτρα –

Σαν από πέρα άκουσα το ασημί του Κάλεσμα

Απ’ την άλλη τού Φράγματος πλευρά –

Έσκαψα στοά – μέχρι που τ’ Αυλάκι μου

Ξαφνικά συνάντησε το δικό του –

Τότε το πρόσωπό μου Ανταμείφθηκε –

Το κοίταγμα στα Μάτια του –

Αλλά δεν είναι παρά μια σταλιά –

Ένα νήμα – ένας νόμος –

Ένας Ιστός Αράχνης – αδαμάντινος –

Ένας Προμαχώνας – Αχυρένιος –

Ένα όριο σαν το Πέπλο

Στο γυναικείο πρόσωπο επάνω –

Μα κάθε Ταίριασμα – μια Ακρόπολη –

Και Δράκοι – στις Πτυχές –

I had not minded – Walls –

Were Universe – one Rock –

And far I heard his silver Call

The other side the Block –

I'd tunnel – till my Groove

Pushed sudden thro' to his –

Then my face take her Recompense –

The looking in his Eyes –

But 'tis a single Hair –

A filament – a law –

A Cobweb – wove in Adamant –

A Battlement – of Straw –

A limit like the Veil

Unto the Lady's face –

But every Mesh – a Citadel –

And Dragons – In the Crease –

398