Η σκουριά, όπως τη βλέπουμε στο σύντομο κύκλο τής ζωής μας, δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας μη αναστρέψιμης διαδικασίας φθοράς. Μια διαδικασία θρυμματισμού ενός μεταλλικού συνήθως (γιατί αναφέρεται μεταφορικά και για ιδέες, πολιτισμούς κ.λπ.) πράγματος και σκορπίσματός του ολούθε. Αν μπορούσαμε να δούμε από μιαν άλλη, ανώτερη, κλίμακα θα βλέπαμε ότι η σκουριά είναι και η μαγιά τού νεώτερου, αυτού που θα έρθει και συνήθως μη προβλέψιμου.
Ειδικότερα για το ναυάγιο τού κάποτε ψαράδικου «Ποσειδών», που είχε ρυμουλκηθεί στην Αγγλία το 1944 και τελικά πέρασε στην ιδιοκτησία τής Ελληνικής Καταδυτικής Εταιρίας, το οποίο κατέληξε αρχές τού 20ου αι. μπαταρισμένο, εκεί στον ανατολικό βραχίονα των εκβολών τού Κηφισού, στο Νέο Φάληρο, να χάνεται σταδιακά ως σκουριά στο φαληρικό όρμο, στο παρόν ιστολόγιο έχουν ανά καιρούς παρουσιαστεί εικόνες του, από όταν ήταν ένα σκουριασμένο, μισοβυθισμένο, με κλίση αλλά ενιαίο σκάφος. Συγκεκριμένα:
Οι εικόνες που ακολουθούνε ληφθήκανε το πρωινό τής Κυριακής 29.06.2025:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου