Heimkehr
Schneefall, dichter und dichter,
taubenfarben, wie gestern,
Schneefall, als schliefst du auch jetzt noch.
Weithin, gelagertes Weiß.
Drüberhin, endlos,
die Schlittenspur des Verlornen.
Darunter, geborgen,
stülpt sich empor,
was den Augen so weh tut,
Hügel um Hügel,
unsichtbar.
Auf jedem,
heimgeholt in sein Heute,
ein ins Stumme entglittenes Ich:
hölzern, ein Pflock.
Dort: ein Gefühl,
vom Eiswind herübergeweht,
das sein tauben-, sein schnee-
farbenes Fahnentuch festmacht.
Πηγή: babelmatrix.org.
Homecoming
Snowfall, denser and denser,
dove-coloured as yesterday,
snowfall, as if even now you were sleeping.
White, stacked into distance.
Above it, endless,
the sleigh track of the lost.
Below, hidden,
presses up
what so hurts the eyes,
hill upon hill,
invisible.
On each,
fetched home into its today,
an I slipped away into dumbness:
wooden, a post.
There: a feeling,
blown across by the ice wind
attaching its dove – its snow –
coloured cloth as a flag.
Μετάφραση από τα γερμανικά: poemhunter.com.
Επιστροφή στο σπίτι
Χιονόπτωση, που όλο και πυκνώνει,
όπως χθες στο χρώμα τού περιστεριού,
Χιονόπτωση, σαν ακόμα και τώρα να κοιμόσουν.
Λευκό, στοιβαγμένο ως τον ορίζοντα.
Από πάνω του, ατέλειωτα,
τα Χνάρια από τα Έλκηθρα των Χαμένων.
Από κάτω, κρυμμένο,
πιεσμένο,
αυτό που πονάει τα Μάτια,
Λόφος πάνω σε Λόφο,
αόρατο.
Στον καθένα επάνω,
Έχοντας, στο σήμερά του, επιστρέψει σπίτι,
ένα Εγώ που ξεγλίστρησε στη σιγαλιά:
ένας ξύλινος Πάσαλος.
Εκεί: ένα Συναίσθημα,
Από τον Παγωμένο Άνεμο παρασυρμένο
Με στεριωμένο, το Ένδυμά του, στο χρώμα – του χιονιού –
του περιστεριού, για σημαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου