Πάνω στο μοτίβο «Κι ου νου έρχ».
Νέος, δεν ήξερα το γεύσην έχει η θλίψη.
Μ’ άρεσε ν’ ανεβαίνω στο περίπτερό μου,
μ’ άρεσε ν’ ανεβαίνω στο περίπτερό μου,
να γράφω στίχους που μιλούσανε για θλίψη.
Σήμερα, ξέρω πια τι γεύσην έχει η θλίψη,
θα ‘θελα να μιλήσω γι’ αυτήν, αλλά δειλιάζω,
θα ‘θελα να μιλήσω γι’ αυτήν, αλλά δειλιάζω,
και «Τι είναι όμορφο φθινόπωρο» λέω μονάχα.
