Δρέπω χρυσάνθεμα.
Δρέπω χρυσάνθεμα κάτω από το φράχτη
τον ανατολικό, κ’ ύστερα, πολλήν ώρα,
κατά τους μακρυνούς λόφους αγναντεύω.
Την αυγή, δροσερό ‘ναι του βουνού το αγέρι,
ζευγαρωμένα γυρνάνε στη φωλιά τους
τα πουλιά. Βαθιά έννοια κρύβεται μες σ’ όλα
τούτα τα πράγματα, αλλά οι λέξεις λείπουν,
εντούτοις, όταν θες να την εκφράσης...
Tι τρέλλα, να περνάς τη ζωή σου καθώς φύλλο
πεσμένο από το δέντρο του, - τι τρέλλα
στων δρόμων να παγιδεύεσαι τη σκόνη!
Έτσι έζησα δεκατρία χρόνια...
Καιρό πολύ έζησα φυλακισμένος μέσα
σ' ένα κλουβί, γυρίζοντας τον κόσμο,
και, τώρα, λευτερώθηκα, γυρνώντας
στο σπίτι μου. Γιατί, αυτό πρέπει:
να ξαναγυρίζης μόνο για να υπακούσης
σ’ ό,τι είσαι πράγματι. Αυτό ‘ναι η λευτεριά σου.
