απόσπασμα από: εδώ
"Οι ερμηνείες της εκπολιτισμένης εξαθλίωσης"
Απόπειρες.
α.
Οι τρείς μεγαλοπρεπείς κουρελήδες,
λιβανίζουν τα δυάρια.
Πεντακάθαρα δυάρια .
Τρισεύγενα.
Τα δυάρια είναι δυάρια , τίποτα περισσότερο ,
από μικρούτσικες οχιές ,
που χορεύουν πλάι στα ποτήρια τους.
Μπορεί να σημαίνουν το σχέδιο των κηροπηγίων ,
ή την δυαδικότητα των σκέψεων : την εκπεφρασμένη αβρότητα ,
την καταπνιγμένη ,ακατάσχετη εσχατολογία μέσα τους.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Τρείς βρωμιάρηδες παίζουν χαρτιά. Μπαλαντέρ το δύο. Πίνουν.]
β.
Τα ξυλοπάπουτσα του , βρίθουν από εγχειρίδια θρησκειών.
Ανέσκαπτες τουρμπάνια , σταυρούς και παχύδερμους γκουρού εν γαλήνη.
Το ζήτημα , είναι η λερή αγιοσύνη του λόγου.
Η σήψη που καιροφυλακτούσε , νεανική κάτω απ' το νύχι της λέξης.
Μια σόλα μπορούσε να συνθλίψει αυτό το σαράκι.
Μια φτέρνα διδασκαλίας , μπορούσε να χαράξει το ύπαιθρο ενός νέου "είναι"
προς ανακάλυψη.
Βέβαια δεν είναι καθόλου πρωτότυπη ιδέα , να γίνει αυτό πετσί με πετσί.
Η εξαθλίωση δεν έχει απαίτηση.
Δεν προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικών προσόντων .
Σ' ένα προάστιο ήδη ορφανεμένο απ' άνθηση , μπορείς να την έχεις βέβαιη ,
αδέσποτη καθώς γυρνοβολά στους ασπρόμαυρους δρόμους ,
στην πάχνη του πρωινού , στην υγρασία των τοίχων.
Όταν "η ρήξη των στερετοτύπων" και τα ρηξικέλευθα επακόλουθα ,
έγιναν τα ίδια ένα ακόμα στερεότυπο ,μια κοινοτυπία χωρίς έλεος ,
στάλθηκε το άχρηστο αίμα μας στην αθλιότητα μιας πληκτικής επανάληψης.
Ειπώθηκαν όλα άραγε;
Από εκείνους που κατοικήθηκαν απ' την Γλώσσα. Και οι άλλοι ;
Ίσως έχουν κάτι φοβερότερο να πουν.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Ένας θρήσκιος με ξυλοπάπουτσα συναντά γκουρού και παπάδες.
Με τις σόλες του σκοτώνει τα ζωύφια.
Αυτό δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.
Γυρνάνε στο ύπαιθρο .
Αυτοί τα έχουν πει όλα.
Οι άλλοι έχουν να πουν πιο φοβερά πράγματα απ' αυτούς.
Οι άλλοι είναι αυτοί που δεν είναι σαν αυτούς.]
γ.
Τ' αμίλητα στοιχεία , συνοδεύονται από υπεραναλύσεις ανακριβειών.
Μιλάμε για τα έλη , που έφεραν την μέγιστη σύρραξη , στις τάξεις των ασίγαστων .
Κάτω απ' τον φλοιό , μια κοινωνία αγνοούμενων διαλόγων ,
καυγάδιζε όλο σπορά.
Η υψικάμινος των αντιρρήσεων.
Σ' αυτή τη φωτιά , συντρίψαμε το ογκολιθικό ψύχος , των άσκοπων φλυαριών.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Κάποια στοιχεία είναι αμίλητα.
Αυτά και άλλα καίγονται σε μια φωτιά.]
δ.
Δεν είναι και πολύ σπουδαίο πράγμα ,
μια απελεύθερη εφηβεία,
μ΄ όλα εκείνα τα στοιχεία της εξαγρίωσης.
Σκαλίζοντας τα πρώτα σου γράμματα , μέσω ριπών ζωικών χνώτων ,
ξέρεις πως η ανθόρροια εμπειριών , πέφτει ραγδαία πολύ μετά τον ορίζοντα.
Αυτό δεν είναι καμιά σπουδαία ανακάλυψη!
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Η εφηβεία δεν είναι τίποτα σημαντικό.
Μαθαίνεις μερικά γράμματα μαζί με άλλα ζώα.
Ότι είναι μακριά δεν είναι σπουδαία ανακάλυψη.]
"Οι ερμηνείες της εκπολιτισμένης εξαθλίωσης"
Απόπειρες.
α.
Οι τρείς μεγαλοπρεπείς κουρελήδες,
λιβανίζουν τα δυάρια.
Πεντακάθαρα δυάρια .
Τρισεύγενα.
Τα δυάρια είναι δυάρια , τίποτα περισσότερο ,
από μικρούτσικες οχιές ,
που χορεύουν πλάι στα ποτήρια τους.
Μπορεί να σημαίνουν το σχέδιο των κηροπηγίων ,
ή την δυαδικότητα των σκέψεων : την εκπεφρασμένη αβρότητα ,
την καταπνιγμένη ,ακατάσχετη εσχατολογία μέσα τους.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Τρείς βρωμιάρηδες παίζουν χαρτιά. Μπαλαντέρ το δύο. Πίνουν.]
β.
Τα ξυλοπάπουτσα του , βρίθουν από εγχειρίδια θρησκειών.
Ανέσκαπτες τουρμπάνια , σταυρούς και παχύδερμους γκουρού εν γαλήνη.
Το ζήτημα , είναι η λερή αγιοσύνη του λόγου.
Η σήψη που καιροφυλακτούσε , νεανική κάτω απ' το νύχι της λέξης.
Μια σόλα μπορούσε να συνθλίψει αυτό το σαράκι.
Μια φτέρνα διδασκαλίας , μπορούσε να χαράξει το ύπαιθρο ενός νέου "είναι"
προς ανακάλυψη.
Βέβαια δεν είναι καθόλου πρωτότυπη ιδέα , να γίνει αυτό πετσί με πετσί.
Η εξαθλίωση δεν έχει απαίτηση.
Δεν προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικών προσόντων .
Σ' ένα προάστιο ήδη ορφανεμένο απ' άνθηση , μπορείς να την έχεις βέβαιη ,
αδέσποτη καθώς γυρνοβολά στους ασπρόμαυρους δρόμους ,
στην πάχνη του πρωινού , στην υγρασία των τοίχων.
Όταν "η ρήξη των στερετοτύπων" και τα ρηξικέλευθα επακόλουθα ,
έγιναν τα ίδια ένα ακόμα στερεότυπο ,μια κοινοτυπία χωρίς έλεος ,
στάλθηκε το άχρηστο αίμα μας στην αθλιότητα μιας πληκτικής επανάληψης.
Ειπώθηκαν όλα άραγε;
Από εκείνους που κατοικήθηκαν απ' την Γλώσσα. Και οι άλλοι ;
Ίσως έχουν κάτι φοβερότερο να πουν.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Ένας θρήσκιος με ξυλοπάπουτσα συναντά γκουρού και παπάδες.
Με τις σόλες του σκοτώνει τα ζωύφια.
Αυτό δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.
Γυρνάνε στο ύπαιθρο .
Αυτοί τα έχουν πει όλα.
Οι άλλοι έχουν να πουν πιο φοβερά πράγματα απ' αυτούς.
Οι άλλοι είναι αυτοί που δεν είναι σαν αυτούς.]
γ.
Τ' αμίλητα στοιχεία , συνοδεύονται από υπεραναλύσεις ανακριβειών.
Μιλάμε για τα έλη , που έφεραν την μέγιστη σύρραξη , στις τάξεις των ασίγαστων .
Κάτω απ' τον φλοιό , μια κοινωνία αγνοούμενων διαλόγων ,
καυγάδιζε όλο σπορά.
Η υψικάμινος των αντιρρήσεων.
Σ' αυτή τη φωτιά , συντρίψαμε το ογκολιθικό ψύχος , των άσκοπων φλυαριών.
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Κάποια στοιχεία είναι αμίλητα.
Αυτά και άλλα καίγονται σε μια φωτιά.]
δ.
Δεν είναι και πολύ σπουδαίο πράγμα ,
μια απελεύθερη εφηβεία,
μ΄ όλα εκείνα τα στοιχεία της εξαγρίωσης.
Σκαλίζοντας τα πρώτα σου γράμματα , μέσω ριπών ζωικών χνώτων ,
ξέρεις πως η ανθόρροια εμπειριών , πέφτει ραγδαία πολύ μετά τον ορίζοντα.
Αυτό δεν είναι καμιά σπουδαία ανακάλυψη!
[Απόπειρα εξαθλίωσης του παραπάνω:
Η εφηβεία δεν είναι τίποτα σημαντικό.
Μαθαίνεις μερικά γράμματα μαζί με άλλα ζώα.
Ότι είναι μακριά δεν είναι σπουδαία ανακάλυψη.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου