Η Μυστική Συνταγή [Τα Πρωινά (κι όχι μόνο) μικρά παράλληλα του Ερημίτη]

Η Μυστική Συνταγή

Έβαλα ζάχαρη·

Έριξα τ' αλάτι

κι έφτιαξα μια θάλασσα γλυκιά

να τρέξω γυμνός να τη γευτώ

στα κυματιστά σκεπάσματα να τυλιχτώ

κρυφά από τους γλάρους

και τα σκοτεινά μάτια των περιπατητών

που ψάχνουνε χρυσάφι

και κάνουνε χάζι

κοιτάζοντας απ' τα παράθυρα μικρών αυτοκινήτων.

Έβρασε όμως πολύ,

ξεχάστηκα κι έγραψα με τ' άξυστο μολύβι

πως θα το καταφέρω σωστά

της επόμενης φοράς τ' ανάξιο στολίδι.

Έβαλα λιγότερη ζάχαρη,

μια που στα χείλη είχε μείνει αρκετή, πικρή·

Έριξα μια στάλα αλάτι,

γιατί έβρεξε στην ακρογιαλιά μπροστά

ή έκλαψα ξύπνιος

στην αναμονή για τον παλιατζή

να τους μαζέψει όλους από τους δρόμους

αυτούς που ψάχνουν έρωτα

και περπατάν ανέμελα

μαζεύοντας τη λάσπη από τα χαμηλά.

Έγινε καλό πολύ,

γεύτηκα τη στιγμή και το ζεστό

καθώς κατέγραφα την πορεία

από το πριν στο επόμενο λεπτό.

30.ΙΙΙ.13 συννεφιασμένο Σάββατο πρωί

Πηγή: Τα Πρωινά (κι όχι μόνο) μικρά παράλληλα του Ερημίτη