Φαντάσου πως αυτή η απαστράπτουσα κούκλα είσαι εσύ. Ένα θαυμάσιο, εικοσαετές κορίτσι, σαν τις τόσες ανοιξιάτικες περιστάσεις του Ανδρέα Εμπειρίκου. Αργότερα, θα εγκαταλείψεις τις βιτρίνες. Πίσω σου πέφτουν χρώματα και τίτλοι τέλους. Αφήνεις σημάδια στερητικά στους τοίχους, αγκαλιάζεσαι με τον έρωτα της ζωής σου, κάτω απ΄τη βροχή. Είσαι μια απ΄τις ένοχες, θρυλικές μοναξιές του ζωγράφου. Θα σε θυμάμαι με τον άσβηστο πόθο σου στο τελευταίο καρέ, υπ΄αριθμόν 94. Μετά το ζευγάρι αναχωρεί στον ωραίο ορίζοντα και όλες οι εκδοχές φαντάζουν πια πιθανές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου