ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΛΟΦΥΡΕΤΑΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Κουβαλώ το παγωμένο μάτι του βοριά στην πλάτη
Οι λέξεις, γριές που καταπίνουν αιώνες τώρα τα φάρμακά τους
και δεν πεθαίνουν τα ποιήματα
Να με βλέπει ο ήλιος κατάματα
και να μην ερωτεύεται την αγένεια μου
καθώς ολολύζουν οι σάρκες των ονείρων
που δεν προφταίνουν να πιουν το αίμα τους
εις υγείαν του κόσμου
Υψώνω το ποτήρι!
Στον αλκοολούχο χάλυβα που με σαρώνει
και στους ανέστιους φθόγγους
που ψάχνουν να φτερωθούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου