Υδατογραφίες
Ανοίγουν λέει μία προς μία οι σφραγισμένες πόρτες.
Πίσω η αρχαία
αρραβωνιαστικιά μας, σωστή Ιουδίθ των παραδουνάβιων ηγεμονιών. Γελαστή,
στολισμένη μ΄ ανθέμια, γρύπες, ακροκέραμα και κτερίσματα μιας μακράς,
αυτοκρατορικής περιόδου. Στο φόντο κήποι κρεμαστοί, εδώλια, μαρμάρινοι σταυροί
και βασιλικές. Έχουμε τόσο καιρό να την αντικρίσουμε που χιμούμε εμπρός της μ΄ όλη
τη δύναμη της καρδιάς μας, επαναλαμβάνοντας τ΄ όνομά της. Την ρωτούμε για τα
καλοκαίρια, αφιερώνουμε τ΄ αγέννητα παιδιά μας στη χάρη της, υποσχόμαστε να
χτίσουμε ναούς στη μνήμη της, να ονομάσουμε πόλεις και ηρώα.
Μες στον όλεθρό μας
δεν βλέπουμε τα λυπημένα μάτια της αρχαίας αρραβωνιαστικιάς. Εξακολουθούμε ν΄ αφήνουμε
αποχαιρετιστήρια δώρα. Εκείνη αμέτοχη καθώς αρμόζει σ΄ όλες τις βασιλικές γενιές,
προχωρεί ανάμεσα στο πλήθος και χάνεται στις
επαρχίες.
Πολλά χρόνια μετά,
Ένας μυστικός
επιτάφιος περνά εμπρός απ΄ τις θερινές
αγροικίες, ανέρχεται το μονοπάτι του βουνού και χάνεται στις κορφές. Η αρραβωνιαστικιά
μας σβήνει πίσω από λάμπες θεάτρων και
προπύλαια.
Όταν στα οροπέδια
ησυχάζουν ρυθμοί και υγείες.
Εμείς ακολουθούμε
τις ιδέες μας πιστοί και ανυποχώρητοι. Η αρραβωνιαστικιά μας γυμνή, εν μέσω παραγγελμάτων στρατιωτικών και
παρελάσεων σφραγίζει εκ νέου μία προς μία τις πόρτες. Ακούμε να εμπορεύονται τ΄ ασήμι μες στα παλιά
σαλόνια καρφωμένοι έξω απ΄ τα παράθυρα όπως στις συνομωσίες.
Δεν της καίγεται όμως καρφί και όλα τα χαρίζει
η αρχαία αρραβωνιαστικιά μας.
Στο μεταξύ η σκηνή
ενός κύλικα λαμβάνει χώρα στ΄ ανοιχτά. Ένας Διόνυσος ταξιδεύει στη θάλασσα πάνω
στο ιστιοφόρο και απ΄ τον ιστό του πλοίου βλασταίνουν κληματίδες.
Και για μια φορά
μονάχα
Επαληθεύονται, λέει
όλες της ψευδαισθήσεως οι τεχνικές.
 |
| Ιουδίθ του Κλιμτ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου