Πριν από ένα αιώνα, στα πρόθυρα της οκτωβριανής επανάστασης, ο Λένιν φέρεται να είχε αποκαλέσει ως χρήσιμους ηλίθιους όλους τους μη ενταγμένους, διανοούμενους ή μη, στο μπολσεβικικό κίνημα συναγωνιστές του. Έκτοτε ο όρος παρέμεινε να αφορά κάθε άτομο, ομάδα κλπ που με τις πράξεις τους στηρίζουν τα συμφέροντα κάποιων τρίτων προς αυτούς, είτε συνεπικουρώντας άμεσα τη δράση τους είτε όχι, ακόμη και αν φαινομενικά κινούνται εναντίον τους.
Τα γεγονότα σήμερα στην Ελλάδα, ήτοι μετά και το δημοψήφισμα της 12ης Ιούλη 2015 και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου «διάσωσης» της χώρας, συνιστούν μια εξαιρετική περίπτωση αποτελεσματικής δράσης των λεγόμενων χρήσιμων ηλιθίων.
Δεν είμαι άνθρωπος που παίρνει στα σοβαρά (κάθε άλλο!) τα σενάρια συνωμοσιολογίας, αλλά θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι κάποια πράγματα δεν γίνονται τυχαία και είναι προϊόν σχεδιασμού.
Για παράδειγμα, δεν θεωρώ ότι είναι τυχαίο πως πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια διάφοροι «έγκριτοι» οικονομολόγοι, όργανα και προπαγανδιστές της οικονομικής ελίτ του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, ανησυχούσαν επειδή οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα ήταν πολύ πάνω από το μέσο όρο όμορων ή άλλων όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία κλπ χωρών και μάλιστα αντί να προτείνουν τρόπους να ανέβουν οι μισθοί και οι συντάξεις εκεί πρότειναν μεγάλες μειώσεις εδώ. Η δημιουργία ζωνών, μες στην Ε.Ε., με εργαζόμενους δούλους που θα αποφέρουν τεράστια υπερκέρδη στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ήταν φυσικά το ζητούμενο τους και η Ελλάδα ήταν μια εκ των χωρών που προοριζόταν για αυτό.
Οι συνθήκες στη χώρα μας τους ήταν ευνοϊκές.
- Αφενός το διεφθαρμένο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ επί κυβέρνησης Σημίτη φρόντισε όσο κανείς για την εικόνα, και όχι μόνο εικόνα, της Ελλάδας ως μιας διεφθαρμένης χώρας
[Φυσικά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δρόμο τον είχε ανοίξει ο Αντρέας Παπανδρέου, πίσω στο 1985, με το ιστορικό και ηθικοπλαστικό «είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκ.» για τον τότε διοικητή του ΟΤΕ, Μαυράκη. Αρκεί, για την περίοδο Σημίτη, να θυμηθούμε τους Τσοχατζόπουλο και Τσουκάτο, ο οποίος παραδέχτηκε ότι είχε δεχθεί χρήματα από τη Ζήμενς, καθώς και το πώς παράλληλα με το ΑΣΕΠ διαμορφώθηκαν, πίσω στα 1996, οι συνθήκες ώστε να προσλαμβάνονται στο δημόσιο υπάλληλοι με πολύ χαμηλές αποδοχές μέσω εργολάβων. Υπάλληλοι ευάλωτοι σε πολιτικούς εκβιασμούς και εργολάβοι να κερδίζουν ανέξοδα]
- Αφετέρου αυτό της ΝΔ, στο διάστημα 2004-2009, επί κυβέρνησης Καραμανλή που διέλυσε το ΣΔΟΕ αφήνοντας φορολογικά ανεξέλεγκτους τους ελεύθερους επαγγελματίες με αποτέλεσμα αυτοί να βγαίνουν αφορολόγητοι σε ποσοστό 95% (!!) και αναγκάζοντας το κράτος να δανείζεται δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για να καλύπτει το χάσμα εξόδων-εσόδων. Χάσμα που υπολειπόταν των απωλειών του κράτους από τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των 2 εκ. ελεύθερων επαγγελματιών.
Έτσι έστρωσαν το δρόμο στο Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος όφειλε τίμια και σταράτα, μετά τον εκλογικό του θρίαμβο το 2009, να βγει και να μιλήσει ευθέως για την οικτρή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και να ζητήσει άμεσα εκλογές με πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει τρία μέτρα:
-περιορισμό των δαπανών του δημοσίου και των μισθών και των συντάξεων ακόμη, αλλά σε αυτό που τους αντιστοιχεί
-πάταξη της φοροδιαφυγής με ολοκληρωτικό έλεγχο των κινήσεων των καταθέσεων και των αγορών των πολιτών (όπως συμβαίνει παντού στα οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη) και
-κούρεμα του πραγματικού και όχι αυτού που φουσκώθηκε χρέους.
Μέτρα που αρκούσαν και ποιος θα του έλεγε όχι;
Και αυτός τι έκανε; Έφερε την τρόικα που διέλυσε ό,τι τυχόν είχε μείνει όρθιο.
Τον Γενάρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ως πρόγραμμα αυτό που επιθυμούσε και επιθυμεί κατά πλειοψηφία ο ελληνικός λαός [ήτοι: παραμονή στην ευρωπαϊκή ένωση, παραμονή στην ευρωζώνη και διαπραγμάτευση με τους εταίρους για ακύρωση του μνημονίου (τότε πρώτο και δεύτερο) υπέρ μιας λελογισμένης φιλολαϊκής πολιτικής] κερδίζει τις εκλογές και επιχειρεί να διαπραγματευτεί με τους εταίρους στην Ε.Ε. Στα πλαίσια αυτά και μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων, με τα λάθη της από ελληνικής πλευράς, ο πρωθυπουργός στις 5 Ιούλη 2015 προκηρύσσει δημοψήφισμα ζητώντας να αποφασίσει ο λαός αν «αρνείται» (και ταυτόχρονα παρέχοντας εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση) ή «δέχεται» το τελεσίγραφο των δανειστών της 25ης Ιούνη 2015. Κι επειδή δόθηκαν από διάφορους ερμηνείες κατά το συμφέρον τους του δημοψηφίσματος αυτού, τονίζουμε ότι καμία άλλη ερμηνεία δεν χωρά πλην αυτής που ανέγραφε το ψηφοδέλτιο.
Με όπλο ένα 61,3% ο πρωθυπουργός επιχειρεί να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, αλλά τελικά και μη έχοντας εναλλακτική επιλογή, πλην της ολοκληρωτικής στην παρούσα φάση καταστροφής από μια έξοδο από την ευρωζώνη, υποχρεώνεται σε οδυνηρό συμβιβασμό λόγω της στάσης που επέδειξαν οι της άλλης πλευράς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η ιστορία ας κρίνει τα λάθη και τα θετικά. Τώρα όμως χρειαζόταν μια κυβέρνηση που, με αυτό το μνημόνιο που μας υποχρέωσαν να υπογράψουμε, θα προσπαθούσε να κάνει την καλύτερη δυνατή πολιτική. Ποια κυβέρνηση;
-Αυτών που εκπροσωπούν την πολιτική τεσσάρων δεκαετιών πίσω που μας έφερε εδώ και ευαγγελίζονται τη διαιώνισή της;
-Μια απάνθρωπη, φασιστική και ρατσιστική που θα μας οδηγούσε σε πλήρη διεθνή απομόνωση και θα μας καθιστούσε ευάλωτους σε προβοκάτσιες που θα σκόπευαν σε εδαφική συρρίκνωση του κράτους υπέρ όμορων, και όχι πιθανόν μόνο, κρατών;
-Μια σταλινικού τύπου, απαξιωμένη από την ιστορία, στα πρότυπα της Βόρειας Κορέας;
Σίγουρα όχι και σίγουρα, και παρά τα λάθη της, αυτή η κυβέρνηση θα ήταν ή θα έπρεπε να ήταν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (με ή χωρίς τους ΑΝΕΛ).
Αντί λοιπόν, μετά το τρίτο μνημόνιο στο οποίο ως κράτος υποχρεωθήκαμε, όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ να συνειδητοποιήσουν, σε συνδυασμό με την εντολή που τους είχε δοθεί, το δύσκολο έργο που όφειλαν να παλέψουν, κάποιοι, υπό τον κ. Λαφαζάνη, φόρεσαν τα άμφια της ιδεολογικής καθαρότητας και έριξαν τις ασπίδες και την κυβέρνηση. Στο όνομα λοιπόν μιας ιδεολογικής καθαρότητας, που όταν δεν συνάδει με τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού και επιβάλει τις θέσεις της δεν είναι παρά φορέας και πρόδρομος δεινών, πέφτει η καλύτερη δυνατή κυβέρνηση σήμερα να διαχειριστεί την κατάσταση.
Γιατί;
Για να πανηγυρίζει ο κ. Λαφαζάνης το 8%, ή κάπου εκεί, που θα πάρει; Υποθέτω είναι αρκετά έξυπνος για να γνωρίζει ότι δεν θα το ξαναδεί, αφού αυτό που πρεσβεύει ο ΛΑΕ το υιοθετεί η συντριπτική μειοψηφία, και στο μέλλον θα το κοιτά με κιάλια αλλά από παρακάτω!
Ή μήπως για να δούμε επιτέλους τον κ. Βασίλη Λεβέντη βουλευτή. Χμμμ… Μάλλον δεν θα είναι και ό,τι χειρότερο έχουμε δει…
Γιατί λοιπόν; Για την ιδεολογική καθαρότητα του αναμάρτητου;
Και τι να την κάνω κ. Λαφαζάνη την ιδεολογική σας καθαρότητα όταν αποδεικνύεται ο ιδανικός χρήσιμος ηλίθιος αυτών, των εκπροσώπων του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος και των συμφερόντων τους στη χώρα, που εδώ και λίγα χρόνια μιλάνε για την ανάγκη δημιουργίας στην Ελλάδα μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών και απαλλαγμένης από ουσιαστικό δημοκρατικό έλεγχο και λαϊκές ετυμηγορίες;
Γιώργος Πρίμπας
03.09.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου