Ο δίσκος.

Χώρος: Ένα καθιστικό δωμάτιο σπιτιού με μια δίφυλλη βιβλιοθήκη με γυάλινες σκούρες αδιαφανείς πόρτες, ένα γραφείο με καρέκλα δίπλα της πάνω στο οποίο υπάρχουν ένα φωτιστικό και ένας φορητός υπολογιστής, παραδίπλα μια επιδαπέδια ραφιέρα πλάτους δύο περίπου μέτρων και ύψους περίπου ενάμιση μέτρο με ένα στερεοφωνικό συγκρότημα αποτελούμενο από ένα πικάπ, μια συσκευή αναπαραγωγής ήχου cd, ραδιοενισχυτή και ηχεία κάτω και εκατέρωθεν αυτής. Το τελευταίο ράφι είναι γεμάτο από δίσκους βινιλίου ενώ και στα δύο από πάνω της ράφια (που έχουν μικρότερο ύψος) δίσκοι μουσικής cd, όλοι τακτοποιημένοι κάθετα. Μπροστά και σε απόσταση λίγων μέτρων από τη ραφιέρα δυο πολυθρόνες με ένα τραπεζάκι ανάμεσά τους. Στο χώρο διακρίνονται επίσης ένα επιδαπέδιο φωτιστικό και ένα ακόμη κρεμασμένο από το ταβάνι.

Ανοίγοντας η σκηνή διακρίνονται δυο άντρες περί τα 35-40 να κάθονται στις πολυθρόνες με γυρισμένες προς το χώρο των θεατών τις πλάτες. Σηκώνεται ο ένας και κατευθύνεται προς το στερεοφωνικό, κλείνει τον ενισχυτή και βγάζει ένα δίσκο από το πικάπ, τον οποίο αφού βάλει στη θήκη του στη συνέχεια τοποθετεί προσεκτικά μεταξύ των βινιλίων στη ραφιέρα. Μετά γυρίζει και κάθεται πίσω. Ο άλλος άντρας, που τόση ώρα κρατά ένα δίσκο βινιλίου αλλά σφραγισμένο, τον ίδιο που ο πρώτος πήρε από το πικάπ και τοποθέτησε στη ραφιέρα, απευθύνεται προς τον πρώτο.

-Πολύ όμορφη αυτή η εκτέλεση! Γιατί νομίζω ότι την είχες;

-Ναι είναι η ίδια με έναν από τους πρώτους δίσκους που είχα αγοράσει μαθητής ακόμη. Τον έχω αλλά πια σχεδόν δεν ακούγεται από τα κρατς. Εξάλλου τώρα έχει προηγηθεί ψηφιακή επεξεργασία του ήχου πριν την εγγραφή της στο βινίλιο.

-Ακούγεται και ο άλλος αλλά με κρατς... Και όπως πάντα τα βινίλια τα παίρνεις επί δύο.

-Και όχι μόνο! Και τα cd! Τα φυλάω εδώ μες στη βιβλιοθήκη.

-Και όλα σφραγισμένα!

-Φυσικά…

-Θα αξίζουν πια μια περιουσία.

-Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποια που είχανε κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό και σίγουρα θα αξίζουνε πολλά.

-Δεν φοβάσαι;

-Πόσοι το ξέρουν;

-Δεν εννοώ αυτό. Εξάλλου αν θυμάμαι τους έχεις ασφαλίσει, αλλά τους έχεις ελέγξει;

-Τους διατηρώ πάντα στη βιβλιοθήκη και δεν τους βγάζω ποτέ!

-Και πού ξέρεις ότι μέσα είναι εντάξει;

-Είναι! Εξάλλου ποτέ δεν μου έτυχε σε αυτούς που ανοίγω να βρω κάποιο πρόβλημα.

-Ξέρεις γιατί στο λέω, γιατί αυτός που κρατάω εδώ κάπως μου φαίνεται. Σα να μην έχει τίποτα μέσα.

-Αποκλείεται!

-Και σου φαίνεται φυσιολογικό να λυγίζει έτσι; (λυγίζει χωρίς καμία αντίσταση τον σφραγισμένο δίσκο σα να είναι μόνον ένα κομμάτι χαρτί)

-(σχεδόν ουρλιάζοντας) Μα τι κάνεις;

-(ήρεμα) Φίλε μου, αυτός ο δίσκος δεν έχει μέσα βινίλιο. Το κατάλαβα από το βάρος του πριν καν τον λυγίσω.

-(σηκώνεται και σχεδόν τον αρπάζει από τα χέρια του άλλου) Πώς είναι δυνατόν; Πώς δεν το κατάλαβα; Θα τον πάω πίσω! Δεν μου έχει ξανατύχει!

-Είσαι σίγουρος;

-Τι;

-Ότι δεν σου έχει ξανατύχει.

-Ε, ναι. Κοίτα... (πετάει το δίσκο και κατευθύνεται βιαστικά προς τη βιβλιοθήκη, ανοίγει το ένα φύλλο και βγάζει έναν τυχαίο δίσκο. Κάνει να τον λυγίσει προσεκτικά και ο δίσκος λυγίζει όπως ο προηγούμενος, σα να μην έχει μέσα βινίλιο! Τον πετάει και αυτόν και βγάζει άλλον και πάλι άλλον. Το ίδιο! Όποιον και να πιάσει το ίδιο. Σα να μην έχουν μέσα βινίλιο) Μα…

-Μην ταλαιπωρείσαι. Το ίδιο θα συμβαίνει με όλους σου τους δίσκους που κρατάς σφραγισμένους. Όπως και με τα cd. Το ίδιο συμβαίνει και με όλους τους συλλέκτες, αλλά δεν το ξέρουν. H μουσική φίλε μου είναι μόνον για να ακούγεται.

(08.11.2016)