Τρέχοντας

Χώρος: Περί το ασανσέρ που συνδέει το πρώτο υπόγειο ενός σταθμού Μετρό με την έξοδο, στην οποία υπάρχει τερματικός σταθμός αστικών λεωφορείων. Η σκηνή χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Το κάτω επίπεδο, το πρώτο υπόγειο του σταθμού, είναι ο χώρος μπροστά στο ασανσέρ εισόδου-εξόδου από τους χώρους του Μετρό, το οποίο βρίσκεται προς το αριστερό μέρος της σκηνής με τις πόρτες του στραμμένες ώστε κάποιος να βγαίνει ή μπαίνει σε αυτό παράλληλα προς την σκηνή. Οι τοίχοι, που περιβάλουνε το θάλαμο του ασανσέρ καθώς και οι πλευρικοί τοίχοι του θαλάμου του ασανσέρ, είναι από διάφανο γυαλί. Το πάνω επίπεδο είναι η έξοδος του ασανσέρ σε τερματικό σταθμό αστικών λεωφορείων. Περί τα δύο με τρία μέτρα από την είσοδο-έξοδο του ασανσέρ στο πάνω επίπεδο υπάρχει πεζοδρόμιο, δέκα περίπου πόντους υπερυψωμένο από το χώρο που σταθμεύουνε τα λεωφορεία. Στο βάθος και στο μέσο της σκηνής διακρίνεται μια σκάλα, που επίσης συνδέει τα δύο επίπεδα. Η σκάλα στρίβει έτσι ώστε κάποιος που την ανεβαίνει στο κάτω επίπεδο να φαίνεται η πλάτη του και στο πάνω να βγαίνει με το πρόσωπό του μπροστά. 

Ανοίγοντας η αυλαία διακρίνουμε στο κάτω επίπεδο έναν άντρα με καπαρντίνα και την πλάτη του στραμμένη προς το χώρο των θεατών, ο οποίος στο αριστερό του χέρι κρατά ένα λευκό μπαστούνι κατάλληλο για τυφλούς, να βρίσκεται μες στο θάλαμο του ασανσέρ, να πατάει με το δεξί του χέρι – ψάχνοντας και λίγο – το κουμπί ανόδου, τις πόρτες του θαλάμου να κλείνουνε και το θάλαμο να κατευθύνεται προς τα πάνω. Τη στιγμή που αυτός πατάει το κουμπί ανόδου αφενός ακούγεται από το χώρο της αφετηρίας ο θόρυβος ενός λεωφορείου που ξεκινάει το δρομολόγιο του (ο ήχος δεν ακούγεται ή ακούγεται ελάχιστα στο κάτω επίπεδο) αφετέρου, στο κάτω επίπεδο, μια μεσόκοπη, ευτραφής, αλλά βασταγερή, γυναίκα εμφανίζεται να βαδίζει όσο πιο γρήγορα μπορεί από τα δεξιά (όπως φαίνεται από το χώρο των θεατών) προς το ασανσέρ, κουνώντας τα χέρια της προς τον άντρα να την περιμένει και φωνάζοντας ασθμαίνοντας: «περίμενε με, περίμενέ με!». Μέχρι να φτάσει στο ασανσέρ ο θάλαμος έχει ξεκινήσει. Αυτή σταματά, βρίζει και κατευθύνεται προς τη σκάλα, την οποίο ανεβαίνει, αλλά με σχετική δυσκολία. Στο μεταξύ ο τυφλός άντρας φτάνει επάνω, βγαίνει από το θάλαμο, προχωρά λίγο με το μπαστούνι του προσεκτικά και στέκεται να περιμένει στην άκρη του πεζοδρομίου Όταν αυτή, λίγα δευτερόλεπτα μετά, φτάνει επάνω βλέπει τον τυφλό άντρα λίγα μέτρα μπροστά της, και υπό τέτοια γωνία ως προς αυτήν ώστε να μην μπορεί να διακρίνει το πρόσωπό του, να περιμένει ακίνητος στην άκρη του πεζοδρομίου. Η ίδια στη βιασύνη της δεν φαίνεται να έχει καταλάβει ότι πρόκειται περί τυφλού και αφού πρώτα ρίξει μια ματιά προς τα αριστερά της και διαπιστώσει ότι έχει χάσει το λεωφορείο, ορμάει επάνω του φωνάζοντας: «Ηλίθιε! πώς να περιμένω τώρα μία ώρα;». Αυτός ακούει τις φωνές, αλλά δεν προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει ότι τον αφορούνε και η γυναίκα, στον ελάχιστο χρόνο που χρειάστηκε μέχρι να τον φτάσει, να τον σπρώξει βίαια, να πέσει αυτός άγαρμπα σπάζοντας το κεφάλι του και μένοντας νεκρός, δεν βλέπει ότι ήτανε τυφλός.

(12.01.2017)