Guy Le Querrec [Απόστολος Θηβαίος]

Guy Le Querrec.
(αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό 24grammata)

Ο άνθρωπος βιολί, δημόσια αποχωρητήρια, ο μεθυσμένος, η προτομή και μια ανεξάντλητη σειρά από υπονοούμενα και το λεγόμενο, θαυμαστό πραγματικό.

Υπάρχει μια φωτογραφία που κρύβει ένα τρομερό καλοκαίρι. Και τι σημασία έχουν τ΄ αγάλματα εμπρός στην κόχη των ματιών σου που βαθαίνει με τον καιρό. Τ΄ άδειο σου νυφικό, μόνο σκιές και το λευκό της σιωπής. Για χάρη σου στο φόντο το μεσημέρι χαμήλωσε τη βοή του κόσμου. Στη φυλακή μου άλλοτε ανακτάς τη σημασία της αγάπης και άλλοτε πάλι ματώνεις τις παλιές πληγές. Σήκω να χορέψεις όπως ποτέ, με το έρημο φουστάνι σου να πενθεί το σώμα.

Παρατήρησε τη λεζάντα με προσοχή. Επανέλαβε τα λόγια σαν προσευχή. Σ΄ έναν άλλο τοίχο, σε μια άλλη ζωγραφιά, ένα φορτηγό ταλανίζεται στον ωκεανό. Να ‘ρχόσουν λέει τώρα, να έμπαινες σαν τις πρωταγωνίστριες που αφήνουν το σημάδι τους, να μ΄ έσωζες απ΄ αυτό το μοιραίο ναυάγιο.

Ο Le Querrec γεννήθηκε το 1941 στην Βρετάνη. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας κοντά στους προγόνους του. Από μικρός εμφάνισε το ταλέντο και το πάθος του για τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία. Όσο μπορώ να θυμηθώ, αυτή η ιδιότυπη έλξη για την εικόνα με χαρακτήρισε, επισημαίνει ο ίδιος σε κάποια συνέντευξή του.

Με την πρώτη του κάμερα θα διασώσει μια έφηβη που μοιάζει εκπληκτικά με τη φίνα Λολομπριτζίτα. Κάπου αλλού τον γοητεύουν οι συνέπειες των ακραίων καιρικών φαινομένων και ο εμβρόντητος πρωταθλητής του ποδηλάτου. 

Κοντά στα 1950 ο Le Querrec θα αποτυπώσει τις μορφές των μουσικών της τζαζ που τόσο τον συναρπάζουν. Στην ηλικία των 25 χρόνων θα αναλάβει ένα δύσκολο ταξίδι στα πλαίσια της συνεργασίας του με το περιοδικό Jeune Afrique. Ο Γάλλος φωτογράφος θα διασώσει ένα ολόκληρο σύμπαν, αναμιγνύοντας το ανθρωπολογικό ενδιαφέρον του με εκείνο της καλλιτεχνικής, της αυθεντικής μουσικής κοιτίδας και του πρωτόγονου, αισθησιακού ήχου. Το ταξίδι αυτό θα αποτελέσει ορόσημο για τον φωτογράφο.

Άρθρα πολιτικού περιεχομένου, καλλιτεχνικά σημειώματα για τον τάδε ή τον δείνα και πορτραίτα σπουδαίων προσωπικοτήτων, όπως ο Γάλλος πρόεδρος Miterand μονοπωλούν το έργο του. Ο τελευταίος θα μελετήσει σε βάθος το έργο του που κυριαρχείται από τις σκηνές της τζαζ και των δρόμων.

Στη σκιά της κραυγής, πίσω από στίχους πνευστών που παρελαύνουν, οι σκοτεινές φιγούρες κρατούν τους σκοπούς και την αρχαία, την ακατόρθωτη ηλικία τους.

Ωστόσο, για να είναι κανείς ειλικρινής, στην περίπτωση του Le Querrec καταγράφεται ένα πανόραμα προσώπων και σκηνών, το χαμόγελο και ο έρωτας ως σώμα και ιδέα, μ΄ άλλα λόγια, το είδος της πιο σπάνιας ομορφιάς. Για τη φωτογραφική πλευρά της ζωής μας, λοιπόν που θέλει τα κορίτσια κομματισμένα, δίχως σώμα μες στους καταυλισμούς και τις πόλεις τούτο το σημείωμα για τον Γάλλο φωτογράφο. Το καρέ που κερδίζει απόψε την ευγνωμοσύνη του κοινού αναπαριστά το σύννεφο και τον άγγελο. Είναι προικισμένο με όραμα, με χρόνο, ενώ όλα τα υπόλοιπα υπονοούνται απ΄ τον καλλιτέχνη πως εκλείπουν. Δίχως σώμα και φωνή, μονάχα με τη χάρη της ελευθερίας που κατακλύζει τις μέσα μας εμπροσθοφυλακές μπορούμε να αγγίξουμε τις ακατόρθωτες πτυχώσεις και ένα σωρό άλλα μυστήρια.