Η Πρόταση.

Χώρος: Ένα σαλόνι σπιτιού, που χρησιμοποιείται και ως καθιστικό δωμάτιο. Η επίπλωση, που δεσπόζει στο μέσο της σκηνής, αποτελείται από έναν τριθέσιο μεγάλο καναπέ με ένα τραπέζι σαλονιού μπροστά του και δύο πολυθρόνες τοποθετημένες εκατέρωθεν τού καναπέ. Είναι παλιά και φθαρμένη. Στο χώρο διακρίνονται επίσης: αριστερά (πάντα όπως φαίνεται από τις θέσεις των θεατών) μια ξύλινη εξώπορτα και στο άλλο άκρο δίπλα και δεξιά στην πολυθρόνα μια ψάθινη καρέκλα. Στο βάθος της σκηνής διακρίνονται: ένα δίμετρο λαμπατέρ, μια εσωτερική πόρτα κλειστή κι ένα κομό. Ένα φωτιστικό πολύφωτο κρέμεται από το ταβάνι και μπροστά στη σκηνή, γυρισμένη προς τη σκηνή, μια τηλεόραση.

Πρόσωπα: Τα πρόσωπα του έργου είναι τρία αδέλφια (και παρουσιάζονται στο κοινό πριν το άνοιγμα της αυλαίας, μπροστά από αυτήν):

Ο Λάμπρος. Πρώην οικονομικός διευθυντής Α.Ε. και τα τρία τελευταία χρόνια, μετά που έκλεισε η εταιρία που δούλευε, άνεργος. Αδύνατος,, χλωμός, κανονικού αναστήματος και εμφάνισης, γύρω στα 55. Έχει τρία ανήλικα παιδιά, που ζούνε με τη μητέρα τους και πρώην γυναίκα του, που ήταν δεκαπέντε χρόνια μικρότερή του. Η πρώην γυναίκα του εργάζεται σε λογιστικό γραφείο. Χώρισαν ένα χρόνο μετά που έμεινε άνεργος και αναγκάστηκε να γυρίσει να μείνει στο πατρικό του μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια του.

Ο Κώστας. Εργαζόταν ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης μέχρι που αναγκάστηκε να πάρει σύνταξη αναπηρίας, πολύ μικρή λόγω του ότι δεν είχε αρκετά χρόνια υπηρεσίας, όταν αρρώστησε από καρκίνο. Ασθένεια που τον ταλαιπωρεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τώρα κάνει χημειοθεραπείες. Μοιάζει με τον Λάμπρο, αλλά με εμφανή σημάδια εξάντλησης που δείχνουν την κακή κατάσταση της υγείας του, και είναι 57 χρονών. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν έφυγε ποτέ από πατρικό του.

Η Κατερίνα. Η μικρότερη αδελφή τους. Είναι 45 χρονών, ψηλή και σχετικά ευτραφής με όμορφο πρόσωπο. Ζει παραδίδοντας μαθήματα κιθάρας. Όπως και ο αδελφός της ο Κώστας ούτε παντρεύτηκε ούτε έφυγε από πατρικό της.

Ανοίγοντας η σκηνή διακρίνουμε τον Κώστα, να φορά μια σκούρου μπλε χρώματος πιτζάμα και να κάθεται στην πολυθρόνα, που βρίσκεται αριστερά του καναπέ. Στα πόδια του κρατά μια λεκάνη. Δίπλα του, μπροστά στην ψάθινη καρέκλα, βρίσκεται όρθια η Κατερίνα, φορά μια εμπριμέ ρόμπα και του κρατά το μέτωπο.

Κατερίνα: Πώς είσαι;

Κώστας: Θέλω να κάνω εμετό.

Κατερίνα: Κάνε… τι να κάνουμε; Είναι απαραίτητες, όπως λένε οι γιατροί.

Κώστας: Δεν θέλω εδώ! Θα πάω στο μπάνιο.

Κατερίνα: Μπορείς;

Ο Κώστας σηκώνεται, της δίνει τη λεκάνη και με δυσκολία κινείται προς το βάθος της σκηνής. Η Κατερίνα κάνει να τον πιάσει αλλά ο Κώστας δείχνει να μην θέλει. Τον ακολουθεί κρατώντας τη λεκάνη. Μπροστά στην πόρτα, στο βάθος της σκηνής, ο Κώστας, σταματά, στηρίζεται με τα δυο του χέρια στις κάσες της πόρτας και ξερνά στο πάτωμα.

Κώστας: Συγνώμη…    

Κατερίνα: Δεν πειράζει!

Αφήνει κάτω τη λεκάνη, τραβά την ξύλινη καρέκλα και την φέρνει πίσω του.

Κατερίνα: Να κάτσε… μη σκοτίζεσαι για αυτά. Θα τα μαζέψω.

Κάθεται με το πρόσωπό του κάθετα στους θεατές, να κοιτά προς το αριστερό μέρος της σκηνής. 

Κώστας: Κατερίνα… κουράστηκα και σε κούρασα. Θα σταματήσω… Δεν μπορώ… Ας τελειώνω. Τι νόημα έχει;

Κατερίνα: Τι βλακείες είναι αυτές που λες;!; Θα δεις, όλα θα πάνε καλά. Εγώ δεν θα σε αφήσω! Μαζί θα το παλέψουμε.

Του χαϊδεύει το μέτωπο.

Κατερίνα: Μαζί! Να κάτσε να φέρω και καθαρές πιτζάμες.

Κώστας: Συγνώμη…

Η Κατερίνα φεύγει. Σχεδόν αμέσως μετά ανοίγει η εξώπορτα και μπαίνει ο Λάμπρος που βλέπει τον Κώστα στην ψάθινη καρέκλα να έχει στο μεταξύ σκύψει πιάνοντας με τα χέρια του το κεφάλι του. Τον πλησιάζει.

Λάμπρος: Σε πείραξε;

Κώστας: Κουράστηκα…

Λάμπρος: Πόσες έχεις ακόμη;

Κώστας: Άλλες δυο. Και; Και πριν δυο χρόνια πάλι δεν ξανάκανα; Κουράστηκα σου λέω.

Λάμπρος: Κάνε υπομ…    

Κώστας: Κουράστηκα! (Μικρή παύση) Βρήκες τίποτα;

Λάμπρος: Μου είπανε ότι …

Στο μεταξύ έχει μπει Κατερίνα κρατώντας καθαρές μπορντό πιτζάμες.

Κατερίνα: «Σου είπανε ότι!». Και πάλι χθες «σου είπανε ότι», όπως και προχθές που σου «ξανάχανε πει ότι!».

Λάμπρος: Βλέπεις ότι προσπαθ…      

Κατερίνα: Επειδή δεν θέλω τώρα, το καλύτερο θα είναι να μας πεις όταν θα σου πούνε να πας κάπου για δουλειά. Οπουδήποτε! … κε Οικονομικέ Διευθυντά!

Λάμπρος: Σε παρακαλ…

Κώστας: Κατερίνα! Σε παρακαλώ. Σκέψου εμένα... Δεν μπορώ…

Κατερίνα: (προς το Λάμπρο) Εσύ πήγαινε μέσα. Έχω φτιάξει κάτι για μεσημέρι. (Γυρίζει προς τον Κώστα). Έχεις δίκιο… Πώς είσαι;

Ο Λάμπρος φεύγει.

Κώστας: Χάλια. Νομίζω πως θα κάνω πάλι. Πιάσε μου τη λεκάνη.

Η Κατερίνα αφήνει στην πολυθρόνα τις πιτζάμες και πάει να πιάσει τη λεκάνη αλλά δεν προλαβαίνει καθώς ο Κώστας γυρνά το πρόσωπο δεξιά και ξερνά.

Κώστας: Συγνώμη…

Κατερίνα: Μην το ξαναπείς. Ακούς! Μην το ξαναπείς ποτέ αυτό!... Αα, το μυαλό μου… Πάω να φέρω τη σφουγγαρίστρα.

Φεύγει και μπαίνει ο Λάμπρος

Λάμπρος: Αδελφέ… μήπως θέλεις κάτι.

Κώστας: Να με αφήσετε να πεθάνω…

Για λίγο παύση.

Λάμπρος: Αδελφέ…

Κώστας: Τι;

Λάμπρος: Αλλάζουμε;

Ο Κώστας σηκώνει το βλέμμα του και τον κοιτά έκπληκτος κατάματα την ώρα που η αυλαία πέφτει.

(29.09.2017)